საქართველოს ქოც–ნაცური ხელისუფლების  ყოფნა–არ ყოფნის წამმზომი ჩართულია. 

ბოლო პერიოდში ჩვენს ქვეყანაში განვითარებული მოვლენებიდან გამომდინარე, გადაუჭარბებელი არ  იქნება, თუ ვიტყვით, რომ  საქართველოს ქოც–ნაცური ხელისუფლების  ყოფნა–არ ყოფნის წამმზომი ჩართულია.  დიახ, ქოც–ნაცური, რადგან დიდი ხანია,  მკითხველთან შეთანხმებულები ვართ, რომ, თუ არ ჩავთვლით “პატრიოტთა ალიანსს”,  საქართველოს პარლამენტში არავითარი ოპოზიცია არ არსებობს.

უიარაღოს (“პრადვინუტი” ქოც-ნაცების საყურადღებოდ: იყო ასეთი ფსევდონიმის მქონე მწერალი _ კონდრატე თათარაშვილი, რომელმაც ქართველებს სულის შემძვრელი მოთხრობა “მამლუქი” დაგვიტოვა) ხვიჩა დაგოჩას  მცირედი პერიფრაზით გამოვა, რომ არც ქოცია ქართველი და არც ნაცი,  ორივენი ლიბერასტი სოროსების ნაბუშრები არიან.

აქედან გამომდინარე, ალბათ, უპრიანი იქნება ვთქვათ: ერთი წყალს წაუღია და მეორე _ მეწყერს, მაგრამ დღევანდელ ვითარებაში ხელისუფლების ყოფნა-არ ყოფნის მიმართ ჩართული წამმზომი, საქართველოს ყოფნა-არ ყოფნის წამმზომის ჩართვასაც ნიშნავს. უფრო სწორად, ქართული მენტალობის, საქართველოსა და ქართველის ყოფნა-არ ყოფნა დიდად არის დამოკიდებული იმაზე, რამდენ ხანს გასტანს ლიბერასტი ქოც-ნაცების ხელისუფლების ბოგინი და, თუ ის შეიცვლება, რეალურ-თვისობრივად უნდა შეიცვალოს.

მოკლედ, ხელისუფლების შეცვლა თუ ჩანაცვლება არჩევნებისა თუ რევოლუციური სცენარით, ქვეყნისთვის ისეთივე საბედისწერო იქნება, როგორც არაერთგზის ყოფილა საქართველოს უახლეს ისტორიაში.

პირველი საბედისწერო ცვლილება ეს ზვიადგამსახურდიას მრგვალი მაგიდის ხელისუფლებაში მოსვლა იყო, როდესაც საქართველომ ნანატრი დამოუკიდებლობა გამოაცხადა, მაგრამ ქართველ ერს დიდხანს არ დასცალდა თავისუფლებით ტკბობა, რადგანაც ზვიად გამსახურდიას პირველი და, როგორც აღმოჩნდა, ჯერჯერობით ერთადერთი ეროვნული ხელისუფლება კრიმინალური გადატრიალების გზით დაამხეს  იოსელიან–კიტოვანის ბანდებმა და ხელისუფლებაში საქართველოს “უძღები შვილი” ედუარდ შევარდნაძე დაბრუნდა, რომელმაც სამხედრო ხუნტის ხელისუფლება 1992 წელს არჩევნებად წოდებული ფარსით გაალეგიტიმურა. სამართლიანობა მოითხოვს, აღინიშნოს, რომ მართალია, შევარდნაძის ხელისუფლება ეროვნულობით ვერ დაიტრაბახებდა, მაგრამ ვერც ლიბერასტობას დასწამებდა ვინმე.

ხელისუფლების თანდათანობითი და, აქედან გამომდინარე, პირველ ხანებში ძნელად შესამჩნევი ლიბერასტიზაცია (თუ ასე თქმა უპრიანია) 1995 წლის არჩევნების შემდეგ დაიწყო, როდესაც ედუარდ შევარდნაძემ ხელისუფლებაში თავისი გამოზრდილი, ე.წ. ახალგაზრდა რეფორმატორების გუნდი შეიყვანა ზურაბ ჟვანიასა და მიხეილ სააკაშვილის მეთაურობით.

სწორედ ამ ე.წ. ახალგაზრდა რეფორმატორებმა მოუწყეს “ვარდების რევოლუცია” “თეთრ მელას”, შემდეგ ერთი საქართველოს პრეზიდენტის სკამზე დასკუპდა (აშკარა შიზოიდი და ამიტომ საშიში ქვეყნისთვის) და მეორე _ პრემიერმინისტრის (აშკარად ჭკვიანი და ამიტომაც უფრო საშიში, ქართველი ლიბერასტების მამა). პირველმა ნახევარი საქართველო ციხეში ჩასვა და ცოცხებით გააუპატიურა, რუსეთს სოხუმ-ცხინვალთან ერთად კოდორი და ახალგორიც უბოძა; ხოლო მეორემ ეროვნულობის აღმნიშვნელი გრაფა ამოაღებინა პასპორტიდან, ქართველობა წაგვართვა და, რომ დასცლოდა, დარწმუნებული ვარ, ზემოხსენებული ლიბერასტიზაცია დიდი ხნის გადასული იქნებოდა “განვითარების” შემდგომ, ლგბტზაციის ფაზაში, ანუ იმ უბედურებაში, რომელშიც არის დღეს საქართველო.

და აი მივადექით მთავარ სათქმელს. ზემოთქმულიდან გამომდინარე, თუ ვთანხმდებით, რომ დღევანდელი უბედურებების სათავე ე.წ. ვარდების რევოლუციაშია საძებნი, თამამად შეიძლება ვუწოდოთ “ვარდების რეოლუციას” ნეოლიბერასტული, ხოლო უფრო თამამად _ პედერასტების რევოლუცია, რომლის ფესვებიც, ვიმეორებთ, ე.წ. ახალგაზრდა რეფორმატორების ხელისუფლებაშია საძებნი, ხოლო ის, რასაც ლგბტ-ების არნახული თავხედობა ჰქვია, მხოლოდ და მხოლოდ ამ ფესვებიდან აღმოცენებული ნაყოფია.

თუმცა ნეოლიბერალური იდეოლოგია ხომ მხოლოდ ლგბტ-თემის გაჯეჯილებას არ ნიშნავს?! ამ იდეოლოგიის მიმდევართათვის აბსოლუტურად მიუღებელია სამშობლოს, ეროვნების, წინაპართა ხსოვნის, პატრიოტიზმის, ოჯახის სიწმინდის, ცოლქმრული ერთგულების, საზოგადოებრივი მორალის და ა.შ. ცნებები, რომელთა აღიარების, პატივისცემის გამო ადამიანი განსხვავდება ცხოველისგან.

სწორედ ხელისუფლებებში ამ ცნებების დეფიციტის გამო დავკარგეთ ტერიტორიები და კიდევ უფრო მეტის დაკარგვის რეალური საფრთხე გვემუქრება. ეს რომ ასეა, თუნდაც დავითგარეჯის თემაც მოწმობს. სწორედ ეს თემა იყო მთავარი გასულ კვირაში “პატრიოტთა ალიანსის” მიერ თავისუფლების მოედანზე მრავალათასიანი მიტინგის გამართვისა. აქციაზე, რომელზეც ჩვენი და აზერბაიჯანის(!) ხელისუფლებების გასაგონად კიდევ ერთხელ გაცხადდა ქართველი ხალხის უდრეკი ნება, რომ, მართალია, აზერბაიჯანი ჩვენი მოძმე და სტრატეგიული მეზობელია, მაგრამ დავითგარეჯა საქართველოა და მას ქართველი ერი არ დათმობს. მაგრამ, რომ იტყვიან, არ ასვენებთ გამჩენიო, და მასშემდეგ,  რაც შს მინისტრმა გიორგი გახარიამ ქართველ ჰომოსექსუალებს გეიაღლუმის უსაფრთხოდ ჩატარების გარანტიის მიცემაზე უარი სტკიცა,  აზმუვლდნენ და აღნავლდნენ ლგბტ  თემი და მათი მხარდამჭერი არასამთავრობო ხლისტები, _ არიქა, დემოკრატიის უპირველეს მონაპოვარს, კონსტიტუციაში ჩაწერილ გამოხატვის თავისუფლებას გვართმევენო და ე.წ.  თბილისი–პრაიდის აქტივისტებმა და მათმა მხარდამჭერმა არასამთავრობო თუ სამთავრობო  ბუდარა–ბუდარიხებმა მთავრობის კანცელარიასთან საპროტესტო  აქცია გამართეს. აქცია, რომელსაც  “დაეჯახა” კონტრაქცია ლევან  ვასაძის თაოსნობით.

შედეგად, ადმინისტრაციული წესით, პოლიციამ მხოლოდ კონტრაქციის მონაწილე 28 კაცი დააკავა, მაგრამ ხელი არ უხლიათ აშკარად პროვოკატორი პედერასტებისთვის. ამან სამართლიანად აღაშფოთა ხალხი და ლევან ვასაძემ ვერის ბაღში მამაკაცების შეკრება გამოაცხადა, რომელზეც მრავალი თბილისელი თუ კვირას სპეციალურად ამ შეკრებისთვის რაიონებიდან ჩამოსული მამაკაცები მოვიდნენ და თბილისი-პრაიდის ჩაშლის სამოქმედო გეგმაც შემუშავდა. მეტს არაფერს არ ვიტყვი, რადგანაც ქამრებისა და კომბლების შესახებ ყველამ შეიტყო და ამიტომ მხოლოდ ერთს დავძენ: თუ “ვარდების რევოლუციას” პედერასტების რევოლუცია ვუწოდეთ, მაშინ ვერის ბაღში შეკრებას კონტრრევოლუციის დასაწყისი შეიძლება ვუწოდოთ. “პატრიოტთა” მიერ თავისუფლების მოედანზე გამართული მიტინგიდან და ვერის ბაღში შემდგარი შეკრებიდან გამომდინარე, ერთი ფაქტის კონსტატაცია შეიძლება _ დავითგარეჯაცა და ლგბტ თემის პრობლემაც არამატერიალური, ვიტყოდი, სულიერების (თუ ასე თქმა მართებულია) სუბსტანციაა. მკითხველს ვთხოვ, მკრეხელობაში ნუ ჩამითვლის ერთი შეხედვით შეუთავსებელთა შეთავსების მცდელობას. დიახ, ერთი შეხედვით, რადგან, თუ დავითგარეჯის სულიერება სადავო არ არის და ლგბტ თემატიკასაც კარგად შევხედავთ, აღმოვაჩენთ, რომ მამათმავალთა მიმართ საზოგადოების აღშფოთებაც სულიერი ღირებულება-ფასეულობების უარყოფის და ხშირად ამ ბინძური ხალხის მიერ რელიგიური სიწმინდეების შეურაცხყოფის ნაყოფია. იმედისმომცემია ის, რომ, მართალია, ქართველ ხალხს არც ეკონომიკურ-სოციალური პრობლემები აკლია, მაგრამ პრიორიტეტად ისევ ზნეობრივი საკითხები მიაჩნია და არა, უკაცრავად და, კუჭთან დაკავშირებული თემები…  ხელისუფლებებისა რა მოგახსენოთ,  მაგრამ, როგორც ჩანს, ქართველი ერის ქვეცნობიერში არსებობს ე.წ. წითელი ხაზები, რომელთა გადმოკვეთის უფლებას არავის მისცემს.

დავითგარეჯა სწორედ ის წითელი ხაზი იყო, რომლის გადმოკვეთის გამო “პატრიოტთა ალიანსის” მიერ ორგანიზებულ აქციაზე ათასობით ქართველი მიაწყდა დასაცავად ქართული სულიერების წმინდა სავანეს და შემდეგ უკვე იმავე პოლიტიკური ძალის ორგანიზებითა და იმავე მოტივით თბილისში, თავისუფლების მოედანზე ათიათასობით ქართველი შეიკრიბა. ლგბტ თემის მიმართ საზოგადოების აღშფოთების მთავარი მიზეზიც ე.წ. წითელი ხაზების გადაკვეთაა.

მე, როგორც მართლმადიდებელ ქრისტიანს, არ შემიძლია მშვიდად ვუყურო, მამათმავლებს კი არა (თავშიც ქვა უხლიათ), ამ მომაკვდინებელი ცოდვის პროპაგანდას. თბილისი-პრაიდი თუ ლგბტ პირების ნებისმიერი საჯარო მანიფესტაცია ბინძური უკანალების ქნევის თანხლებით სწორედ სოდომის ცოდვის პროპაგანდაა.

ისე, ცოდვაც არის და ცოდვაც. მათ შორისაც არის გრადაცია სიმძიმის მიხედვით და წმინდა მამების სწავლებების მიხედვით, ყველაზე მძიმე, მომაკვდინებელი ცოდვა ზოოფილია, ანუ ცხოველებთან სქესობრივი კავშირია, მეორეა მამათმავლობა, რომლის შენდობასაც 25-წლიანი ეპტიმია, ანუ ეკლესიური სასჯელი სჭირდება და მხოლოდ მესამეა კაცის კვლა 10-წლიანი ეპტიმიით. როგორც იტყვიან, უკომენტაროდ.

ლგბტ ღონისძიებებს _ სირცხვილი, ხოლო მამათმავლობას ავადმყოფობა უწოდა ჩვენმა უწმინდესმა და უნეტარესმა კათალიკოს-პატრიარქმა, რის გამოც ევროკომისიამ სიძულვილის ენით საუბარი დააბრალა სიყვარულის, სათნოების განსახიერება ილია მეორეს და ამის გამო ქართველი ლგბტ თემის სამიზნეშია ამოღებული საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია და მისი საჭეთმპყრობელი. მეტიც, პედერასტების ერთ-ერთი წინამძღოლი, ვინმე გიორგი თაბაგარი გვემუქრება: მოვა დრო და სტალინურ რეპრესიებს მოგანატრებთ, ვინც ბედავთ და ლგბტ თემის წინააღმდეგნი ხართო. ყველანი ერთად კი რუსული ინტერესების დამცველებად, რუსული ნარატივის გამტარებლებად შეგვრაცხა ამ ქათამმა და, იცით, ალბათ, რატომ. ქრისტიანულ სამყაროში რუსეთი არის ერთადერთი ქვეყანა, რომლის საკანონმდებლო ორგანოს მიერ მიღებული კანონით 99 წლის ვადით აკრძალულია არასრულწლოვანებში გეიპროპაგანდა და, აქედან გამომდინარე, გეიაღლუმი ვერ ჩატარდება ამ უზარმაზარი რუსული სახელმწიფოს ქალაქებში და სწორედ ეს აცოფებთ მსოფლიოს ნეოლიბერასტებს.
დავით მხეიძე.
Geworld.ge.