TVM.GE ახალი ამბების ვებ პორტალი
ევროპული დიპლომატიით საქართველოდან გაყვანილი რუსული ჯარი და რუსეთის ყოფილი მოქალაქის ბრალდებები სალომე ზურაბიშვილის რუსულ გავლენებზე. წაგებული ომის მთავრობის საგარეო საქმეთა მინისტრი მთავარ კონკურენტთან საარჩევნო ომის მოგებას ამომრჩეველთან ყველაზე მტკივნეული თემით ცდილობს და ამ პროცესში „ნაციონალური მოძრაობა“, ქვეყნიდან გაქცეული პრეზიდენტი და მათი მხარდამჭერები ერთად არიან ჩართულნი. თოქ-შოუს „პირისპირ“ წამყვანის, ირაკლი ჩიხლაძის კითხვებს პრეზიდენტობის დამოუკიდებელმა კანდიდატმა, საარჩევნო ნომრით 48, სალომე ზურაბიშვილმა უპასუხა.
საკმაოდ დატვირთული წინასაარჩევნო კამპანია გაქვთ. დღეს ზემო იმერეთში იმყოფებოდით და შეხვდით ამომრჩეველს, ახლა კი მთელი საქართველოს წინაშე ხართ და ხართ ამომრჩევლის პირისპირ. ძალიან ბევრი კითხვა გაჩნდა სალომე ზურაბიშვილის ბიოგრაფიასთან დაკავშირებით, პოლიტიკურ განცხადებებთან და ასე შემდეგ დაკავშირებით. მინდა ნაწილს შევეხო და თქვენგან მოვისმინო პასუხები. მე წავიკითხე თქვენი ბიოგრაფია და მიკერძოებული და სუბიექტური არ ვიქნები, თუკი ვიტყვი, რომ ეს არის შთამბეჭდავი ბიოგრაფია, იშვიათია მსგავსი შინაარსის ბიოგრაფია ჰქონდეს პოლიტიკოსს. თქვენ დაიბადეთ და გაიზარდეთ საფრანგეთში ქართული სათვისტომოს თავმჯდომარის ოჯახში. განათლებას რაც შეეხება, პარიზის პოლიტიკურ მეცნიერებათა ინსტიტუტში სწავლობდით. ასევე იყო სახელმწიფო მართვის ეროვნული სკოლა და კოლუმბიის უნივერსიტეტი ამერიკის შეერთებულ შტატებში. ამის ფონზე, მოდით ასე ვთქვათ, თქვენი არაახლებური ქართულით ყოველთვის ხართ კრიტიკის ობიექტი თქვენი ოპონენტების მხრიდან. შეგიძლიათ გვითხრათ, როდის და სად ისწავლეთ ქართული ენა?
ჯერ ერთი იმას გეტყვით, რომ 15 წელია, რაც ვარ ქართულ პოლიტიკაში, ვიყავი მათ შორის საგარეო საქმეთა მინისტრი და ვიყავი აქტიურ ქართულ პოლიტიკაში და პირველად ამ წელს დაიწყო ჩემს ქართულზე ლაპარაკი, რაც ცოტა უცნაურია. ან დამავიწყდა, შეიძლება ეს წლოვანებასთან ერთად მოდის, ან რა მოხდა, არ ვიცი. იმის თქმა მინდა, რომ ეს არის შექმნილი ხელოვნური თემა, რომელზედაც არც ვაპირებ საუბარი გავაგრძელო.
თქვენ ხართ მესამე თაობის ემიგრანტი, და შესაძლოა, საზოგადოების ნაწილს ამ დრომდე არ ჰქონდეს ეს ინფორმაცია, მაგრამ მაინც უნდა გკითხოთ, ზოგადად, როცა საარჩევნო კამპანიაში ერთვება პოლიტიკოსი, მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია სწორი კომუნიკაცია ამომრჩეველთან. თუმცა, ალბათ დამეთანხმებით, რომ ზოგჯერ საუბრის დროს პრეზიდენტობის დამოუკიდებელი კანდიდატი უშვებს შეცდომებს და ეს შეცდომები გარკვეულწილად იძლევა ინტერპრეტაციის შესაძლებლობას თქვენი ოპონენტების მხრიდან. გიქმნით თუ არა უხერხულობას ქართული ენა საარჩევნო კამპანიის მიმდინარეობისას”?
მე არ ვიცი, რა შეცდომებზეა საუბარი.
ზოგი სიტყვა, რომელიც შესაძლოა სწორად არ იქნა წარმოთქმული თქვენი მხრიდან.
მაგალითად?
მაგალითად, ერთ-ერთი შეგვიძლია გავიხსენოთ გათხრასთან დაკავშირებით რომელიც იყო. ასეთ ფრაზებზეა საუბარი და არა შინაარსზე, რაზეც საუბრობთ.
არ ვიცი, ვერ გეტყვით. იმდენად არასერიოზული კითხვებია… მე აქ ვარ მოსული, როგორც საპრეზიდენტო კანდიდატი, რომ ამომრჩევლებს გავაგებინო, რაზე და რითი მოვდივარ, რისთვის მოვდივარ, რომ მათ გააკეთონ არჩევანი და ჩვენ ვსაუბრობთ იმ თემებზე, რომლებიც არის შექმნილი „რუსთავი 2“-ის და „ნაციონალური მოძრაობის“ მიერ, რომელსაც არანაირი იმედი თუ შანსი გამარჯვების აღარ გააჩნია და ცდილობენ, რაღაცა ფორმით დისკრედიტაცია მოახდინონ მათი მთავარი კონკურენტის. ამით გამარჯვების შანსიც არ აქვთ, მაგრამ რაღაცისთვის არეულობის შემოტანაა. მე არ ვაპირებ ვიყო იმ რეჟიმში, რომელიც ახასიათებს ამ ქვეყანას ამდენი წელია, რომ „რუსთავი 2“ და „ნაციონალები“ რეალურად დღის წესრიგს აწესებენ და ჩვენ ვპასუხობთ. მე არ ვპასუხობ იმათ რაღაც კრიტიკაზე თუ არაკრიტიკაზე. ამომრჩეველმა გადაწყვიტოს, მე როგორ ვლაპარაკობ, ესმის ჩემი ენა თუ არ ესმის ჩემი ენა, მენდობა თუ არ მენდობა, თვლის, რომ მე ვარ მოღალატე თუ ისინი, ვინც ისე წავიდნენ, რომ ამ ქვეყანას დააკარგვინეს ის ტერიტორიები, რომელიც ესოდენ მნიშვნელოვანია და დღეს არის ოკუპირებული, რომლებმაც გადააქციეს კოდორი ზემო აფხაზეთად, რომლებმაც გააფართოვეს კონფლიქტის ზონა, არა მხოლოდ გააფართოვეს, დაარქვეს სამხრეთ ოსეთი, შემდეგ ჩაატარეს საპრეზიდენტო არჩევნები არაღიარებულ ქვეყანაში, ვითომ ჩვენი სეპარატისტები არიან და სხვა სეპარატისტები. ესენი რა არიან და მე ვარ მოღალატე, რომელიც ვიზრდებოდი, თქვენც ახსენეთ, ემიგრაციის ოჯახში…
თქვენ რადგან მოღალატე ახსენეთ, მაინც უნდა გკითხოთ, მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება თქვენს ოპონენტებს თქვენ არ პასუხობდეთ, რადგან რამდენჯერმე მოვისმინეთ: როცა ერთხელ ვამბობ, ეს გასაგებია და ამ თემაზე საუბრისთვის დროს აღარ დავკარგავ. მაინც მაინტერესებს თქვენი მოსაზრება, მიუხედავად იმისა, რომ თქვენ ხართ ადამიანი, რომელმაც საქართველოდან რუსული ჯარების გაყვანას შეუწყო ხელი და…
შეუწყო ხელი? მეტი, ვიდრე შეუწყო ხელი.
კი, თქვენ გაიყვანეთ ჯარები, დავაკონკრეტებ, რომ ამას ვგულისხმობ და თქვენი ოჯახის ბიოგრაფია ემიგრაციის პოლიტიკის ერთ-ერთი კარგი მაგალითია, ამის მიუხედავად მიხეილ სააკაშვილი, „ნაციონალური მოძრაობა“, მათთან დაახლოებული პირები, ასევე მათი საპრეზიდენტო კანდიდატი გრიგოლ ვაშაძე, რომელიც რუსეთის მოქალაქე იყო და ასევე საგარეო საქმეთა უწყებაში მუშაობდა, მე ამოვიწერე კიდეც, კოსმოსური და ბირთვული მიმართულებით, თქვენ გიწოდებთ მოღალატეს და ასევე ამბობენ, რომ ხართ რუსეთის აგენტი. ეს როგორ უნდა ავხსნათ?
არის რაღაცები, რაზედაც არ უნდა უპასუხო. ერთი ფორმულაა, არ ვიცი ფრანგულია თუ ინგლისური, აღარ მახსოვს, შენს ცხოვრებაში ვერასდროს ვერ დაამტკიცებ, რომ არ ხარ ვარდისფერი სპილო.
გასაგებია, მაგრამ ეს არ არის მხოლოდ პარტია, პარტიას ჰყავს მხარდამჭერები. საზოგადოების ნაწილს უჩნდება კითხვები და სწორედ აქიდან გამომდინარე ვსვამ კითხვას.
მე სხვა რამეს ვამბობ… მე მგონი, რომ არ უჩნდება კითხვები, მე მგონი, რომ ამ კითხვებზე არაერთხელ ვუპასუხე და ჩემი ცხოვრებაა ამაზე პასუხი. „არა ვარ ვარდისფერი სპილო“, არის ისეთი განაცხადი, რომელსაც ვერ დაამტკიცებ არგუმენტებით, ხომ?! თუ ვინმეს სჯერა ამ ხალხის, ვინც მე მაბრალებს, ვისაც არ დავასახელებ და რომელზედაც მე არ დავიწყებ რაღაც ტერმინების ხმარებას, იმიტომ რომ, მე არ მეკადრება. თუ ისინი მეძახიან რაღაცას, ეს არის პირდაპირ ტოტალიტარული რეჟიმის გადმონაშთი. ტოტალიტარული რეჟიმები ამას აკეთებენ მუდმივად. ჰიტლერის რეჟიმში ეძახდნენ ებრაელებს, რომც არ ყოფილიყვნენ ებრაელები, მაინც იყო ეს ტერმინოლოგია გამოყენებული, შემდეგ საბჭოთა ტოტალიტარიზმის პერიოდში ხან ტროცკისტი, ხან მოღალატე, ხან ამერიკელების შპიონი. ეს არის ის ტერმინები, რაც იყო გამოყენებული იმისთვის, რომ გაგენადგურებინა ადამიანი და თქვენ აქ ძალიან სერიოზულად მთხოვთ, იმის მაგივრად, ვილაპარაკო იმაზე, თუ როგორი პრეზიდენტი უნდა ვიყო…
ჩვენ, რა თქმა უნდა, ამაზეც ვისაუბრებთ…
რაზედაც უნდა გაკეთდეს არჩევანი. არ მესმის, როგორ უნდა გაკეთდეს ადამიანების არჩევანი რაღაც ბანდის ჩემს მიმართ შემოძახილებზე?! მე რატომ უნდა ვამტკიცო, რაც მე გავაკეთე მთელი ცხოვრება, რაც ვიყავი, საიდან მოვდივარ. მე მიმაჩნია, რომ ეს არ არის ჩემი როლი. ყველამ იცის, ღიაა ჩემი ცხოვრების ფურცლები, წიგნიც, ბიოგრაფია მაქვს დაწერილი ამ ყველაფერზე და ახლა მე აქ დავჯდე და ვამტკიცო, არ ვარ ვარდისფერი სპილო?!
გასაგებია, თუმცა როდესაც თქვენ საუბრობთ ბანდაზე, ამის პარალელურად არიან სასულიერო პირებიც. მე მოვისმინე მათი კომენტარები იგივე თქვენს კანდიდატურასთან დაკავშირებით. შესაბამისად, მართლმადიდებლურ ქვეყანაში როდესაც სასულიერო პირიც აკეთებს განცხადებას, ამომრჩეველს უჩნდება კითხვა.
ვინ?
რამდენიმე სასულიერო პირია.
დაასახელეთ, საინტერესოა.
მეუფე პეტრე, მეუფე იაკობი და ასე შემდეგ. რამდენიმე არის, რომელთა კომენტარებიც მოვისმინეთ.
მეუფე იაკობს არ უთქვამს ეს, იმან ილაპარაკა ისევ „რუსთავი 2“-ის კითხვიდან გამომდინარე. იმან უპასუხა იმ ინფორმაციაზე, რაც მიღებული ჰქონდა და როგორც ყველაფერი დანარჩენი, რაც ცრუ ინფორმაცია იყო, რომ ვითომც მე ვიყავი მომხრე რაღაც ლეგალიზაციის, იმის, რაც არასოდეს არ მითქვამს. იყო ჟურნალისტის მიერ მიწოდებული არასწორი ინფორმაცია, რაზედაც იმან რეაგირება გააკეთა. დანარჩენი, ვინც დაასახელეთ, ეს არის იგივე კატეგორიის, იგივე პოლიტიკური მოძრაობა, სამწუხაროდ. მე არ მესმის, როგორ შეიძლება, რომ ეკლესია ამ დონეზე იღებდეს მონაწილეობას საარჩევნო კამპანიაში და სხვათა შორის, როგორც პრეზიდენტი, როგორც პასუხისმგებელი ეკლესიის და სახელმწიფოს შორის კონკორდატის შესრულებაზე, მე ამაზე მექნება ძალიან ძლიერი პროტესტი. იმიტომ რომ, ეს არის დარღვევა ყველა იმ შეთანხმების, რაც არსებობს მართლმადიდებელ ეკლესიას და სახელმწიფოს შორის, რომ ჩაერიოს ამ დონით და პირდაპირ ბრალდებებით. ეკლესიის ამ დონის ფიგურები ერევიან იმაში, რაც ნამდვილად არ არის მათი საქმე და რაშიდაც არ უნდა ერეოდნენ, ერთი მხრივ თუ მეორე მხრივ – არც მხარდაჭერით და არც ლანძღვა-გინებით, რაც არ ეკადრება, არც ჩვეულებრივ ადამიანს და კიდევ ნაკლებად – მეუფეებს.
ქართულ საზოგადოებას კარგად ახსოვს მიხეილ სააკაშვილის ფაქტორი და როლი 2008 წლის მოვლენებში. მიუხედავად ამ ყველაფრისა…
გადავალთ სხვა თემაზე? ვუტრიალებთ ამ წარსულს.
გადავალთ, რა თქმა უნდა. საზოგადოებამ იცის თქვენი პოზიციაც 2008 წლის აგვისტოს ომის დაწყებასთან დაკავშირებით, ვინ დაიწყო და ასე შემდეგ. როგორ ფიქრობთ, იმ განცხადებებმა, რომელიც თქვენი მხრიდან გაკეთდა, ხომ არ შეუქმნა რაიმე პრობლემა და დაბრკოლება თქვენს საარჩევნო კამპანიის და უხერხულობა მმართველ გუნდს, „ქართულ ოცნებას“, რომელიც თქვენი მხარდამჭერია? გათვლილი გქონდათ წინასწარ ეს განცხადებები?
არ გამიკეთებია ის განცხადებები, რაზედაც ატყდა მთელი ეს ამბავი.
მე შედეგებს ვგულისხმობ, ბუნებრივია და ჩვენ ეს ვნახეთ.
კიდევ ერთხელ ვიტყვი, ჩვენ, სამწუხაროდ, ამ ქვეყანაში ვცხოვრობთ „რუსთავი 2“-ის განრიგით. თქვენი გადაცემაც არის რეაგირება იმათ მიერ დაწესებულ დღის წესრიგზე.
არა, ჩემი გადაცემა ვერ იქნება რეაგირება, მე ვცდილობ, საზოგადოების კითხვები დაგისვათ.
ისინი იწყებენ და ჩვენ რეაგირებაში ვართ. ყველაზე ცუდი ამ ყველაფერში, რაც არსებობს, არის ეს უაზრო რაღაც ჩაციკვლვა სიტყვებში, რომელიც არის კონტექსტიდან ამოგლეჯილი. მე მაქვს ერთი დიდი განცხადება, რომელსაც თუ გინდათ დავარიგებ, „ფეისბუქზე“, ყველგან არის და ყველას შეუძლია, რომ მოისმინოს, წაიკითხოს, რაც უნდათ. მე ვთვლი, რომ საპრეზიდენტო არჩევნები იმ ქვეყანაში, თუ ეს ქვეყანა არის ნამდვილად ევროპული, არ უნდა იყოს იმ თემებზე, რომელიც არის ცილისწამება და ცილისწამებაზე გაუთავებელი მსჯელობა არის სამარცხვინო იმ ქვეყნისთვის, რომელიც თვლის თავს როგორც ევროპულ ქვეყნად, რომელსაც უნდა, ევროკავშირში შევიდეს, ეს კამპანია როგორც ტარდება, არის წარმოუდგენელი. მე მგონი, ეს ყველაზე უარესი კამპანიაა, რაც ოდესღაც ჩატარებულა საქართველოში ამ კუთხით, ადამიანობის, ზრდილობის და რაც გინდათ, ქართველობის კუთხით. ეს არის ამ ყველაფრის უარყოფითი შედეგი. ამ დროს ჩვენ ვერ გადავდივართ იმ თემებზე, რაც უნდა იყოს საარჩევნო კამპანიის თემა. ერთის მხრივ არის გაყინული სივრცე, სადაც ვტრიალებთ, როგორც თაგვები ტრიალებენ თავიანთ პატარა ორმოში და ვერ გავდივართ იმ ფონზე და იმ ასპარეზზე, რომელიც ამომრჩეველს საშუალებას უნდა აძლევდეს, რომ გადაწყვიტოს – ვინ უნდა, რატომ უნდა, ვინ იქნება ამ 6 წლის მანძილზე. მე არ ვამბობ, პირიქით ვამტკიცებ, მაგრამ ზოგი ამბობს, რომ არ აქვს მნიშვნელობა, არავინ აღარ არის ეს პრეზიდენტი, ის იქნება მხოლოდ სიმბოლური და რაღაცა. თუ იქნება სიმბოლური, მაშინ რატომ აცხადებს ერთ-ერთი, სახელს არ დავასახელებ, საზღვარგარეთიდან, რომ ეს არის სასიცოცხლო, სასიკვდილო საკითხი და ასე უნდა გადაწყდეს – ყველა ერთის წინააღმდეგ, და მოდით. ქვეყნის გადარჩენის ომი არის ვითომც გამოცხადებული. სინამდვილეში რა წყდება დღეს, წყდება ქვეყნის მომავალი როგორი გვინდა, რა როლი უნდა ჰქონდეს ამ პრეზიდენტს, რომელსაც არ ექნება ის სამართლებრივი უფლებები, რომელიც შეიცვალა ამ ახალი კონსტიტუციით. ამაზე უნდა ველაპარაკოთ ამომრჩევლებს.
გავაგრძელოთ ამ კონტექსტში საუბარი, ძალიან საინტერესო იქნება თქვენი როლი და თქვენი ჩართულობა ქვეყნის დემოკრატიულ გზაზე განვითარების კონტექსტში. მიუხედავად იმისა, რომ თქვენ გაუსვით ხაზი, ძალიან ბევრი ქვეყანაა, სადაც არის საპარლამენტო მმართველობა და არის ასეთი მოსაზრება, თუნდაც პოლიტიკურ წრეებში, რომ პრეზიდენტს აქვს ფორმალური დატვირთვა და ის ბოლომდე არ არის პოლიტიკურ პროცესებში ჩართული. სალომე ზურაბიშვილი, გამარჯვების შემთხვევაში, ქვეყანა დემოკრატიულ გზაზე რომ განვითარდეს, რა როლს შეიტანს?
არა მხოლოდ ქვეყნის დემოკრატიულ განვითარების გზაზე, ქვეყნის განვითარების გზაზე, იმიტომ რომ, ჩვენ ვართ გადასული დემოკრატიულ ფაზაში, 2012 წლიდან აღარ ვცხოვრობთ იმ რაღაცა კოშმარში, რაც იყო საქართველოს წყობა და გადავედით. იდეალური დემოკრატია, ალბათ, დღევანდელ დღეს ცოტა ქვეყნებში არის და ყოველთვის რაღაცა არის გასაუმჯობესებელი, მაგრამ მივდივართ აქითკენ. მთავარი არის ამ ქვეყნის განვითარება, იმიტომ, რომ სერიოზული პრობლემები თუ არსებობს, არსებობს სოციალური კუთხით, ეკონომიკური კუთხით და ვიტყოდი, და ეს ნათელია დღევანდელ დღეს, კულტურული კუთხით. ჩვენ აღარ ვართ კულტურული ქვეყანა. თუ უყურებთ, რაც ხდება, ეს არ არის კულტურული ქვეყნისთვის…
პოლიტიკურ კულტურას გულისხმობთ?
პოლიტიკურ კულტურას ვგულისხმობ, რომელიც გადადის ადამიანურ კულტურაზე. არ შეიძლება ამის ორად გაყოფა და ცალ-ცალკე ამის გაანალიზება. ამ კუთხით ძალიან ბევრი გასაკეთებელია და პრეზიდენტი უნდა იყოს ის, რომელიც ქვეყანას წაიყვანს ამ მიმართულებით, ისე, რომ იმას ეს სამართლებრივი უფლებები აღარ ექნება. წინა პრეზიდენტს ხომ ჰქონდა მეტი სამართლებრივი უფლებებია, ვიდრე ექნება მომავალ პრეზიდენტს, რეალურად შედეგი ვერ დადო. შედეგი ვერ დადო იმიტომ, რომ კონფრონტაციაში მყოფი პრეზიდენტი და ხელისუფლება შედეგიანი ვერ იქნება. შეიძლება რაღაც პოზიციები დააფიქსიროს და აქვს ამის უფლება, მაგრამ შედეგიანი რომ იყოს, უნდა იყოს საქმეზე ორიენტირებული და ამისთვის უნდა იყოს გარკვეული თანამშრომლობა ხელისუფლებასთან, რომ პრეზიდენტმა მიაწოდოს თავისი მოსაზრებები, მოიტანოს ხალხიდან წამოსული ტკივილი, წუხილი, ხმა, პრობლემები, მიიტანოს და იყოს იქ ადვოკატი, თუ გინდათ, პროპაგანდისტი. დამცველი. ხალხიდან რაც მოდის იმ პრობლემების.
თანამშრომლობის რა ფორმა იქნება სალომე ზურაბიშვილსა და მმართველ პარტიას შორის? ჩვენ წინა წლები გვახსოვს და იგივე ინსტიტუციებს შორის დაპირისპირება, მაგრამ აქ არის ერთი კითხვის ნიშანი, სალომე ზურაბიშვილს, რომელსაც მხარს უჭერს მმართველი პარტია, ხომ არ იქნებით ანგარიშვალდებული ამ გუნდის წინაშე, როცა თუნდაც რაიმე კრიტიკული განცხადების გაკეთება მოგიწევთ, იგივე შეიძლება დადგეთ იმ მოცემულობის წინაშე, როცა რაღაც კანონს ვეტო უნდა დაადოთ? გექნებათ ვალდებულება და ანგარიშვალდებულება პარტიასთან იმის მიხედვით, რომ ის არის თქვენი მხარდამჭერი?
ვალდებულება არ მიმიღია. არ ყოფილა არანაირი წინაპირობა, რომ ასე უნდა მოიქცეთ, ან ისე უნდა მოიქცეთ. სხვათა შორის, არ ყოფილა კონსულტაციები, არ ყოფილა ვაჭრობის თუ გარიგების ფორმა, რაზედაც აპელირებდნენ ბევრს. ეს არის სრულიად თავისუფალი დამოკიდებულება. მე მადლობელი ვარ ამ მხარდაჭერისთვის, რომელსაც ვთვლი, როგორც არაორდინალურ ნაბიჯად, საკმაოდ დემოკრატიულ ნაბიჯად ვთვლი, სადაც პარტიაა და საკმაოდ რთულია, როცა პარტია თმობდეს თავის კანდიდატს. პარტიულად არის რთული. მე ახლა ძალიან პარტიული ადამიანი არ ვარ და ვთვლი, რომ 21-ე საუკუნეში ჩვენ გადავდივართ სხვა რეჟიმში. ჩვენ ჯერ კიდევ მოვდივართ მე-19 საუკუნის პარტიებით და ნელ-ნელა ყველა ქვეყანაში, ამერიკა აიღეთ, თუ გინდათ საფრანგეთი, ჩანს, რომ იქმნება სხვა ფორმის პარტიები, რომლების აღარ არიან ტრადიციული იმ თავიანთ სტრუქტურებში. ალბათ, ჩვენთანაც ხდება ეს, უფრო თავისუფალი და ნაკლებად პარტიული და აქტივისტური, იმ გაგებით, რაც იყო ადრე. ჩემი დამოკიდებულება იქნება, როგორც ვარ. მე ამას ვეუბნები ჩემს მიტინგებზე ამომრჩეველს, რომ მოვდივარ, როგორიც ვარ. აღარ ვარ პატარა ბავშვი. ყველამ იცის ჩემი წარსული. ჩემი დამოკიდებულება ხელისუფლებასთან, ეს იქნებოდა სააკაშვილი თავის დროზე, თუ შემდგომ ოპოზიციაში, როგორ ვიქცეოდი ოპოზიციაში, სად ვიდექი და რამდენი დღე ვიდექი. არ მგონია, ჩემი სურათი ამომრჩევლებში იყოს ადამიანი, რომელიც მზად არის თავისი წითელი ხაზები თუ პრინციპები დათმოს, თუ იმაზე არის კითხვის ნიშანი. სამაგიეროდ, მე მგონია ეს ქვეყანა არის მისული იმ ეტაპზე, როცა მას არ სჭირდება ახალი კონფრონტაცია კონფრონტაციისთვის, არ სჭირდება ახალი დაძაბულობა დაძაბულობისთვის. სადაც იქნება საშუალება, რომ საქმეზე იყოს თანამშრომლობა, იქნება თანამშრომლობა და არა მხოლოდ მმართველ გუნდთან, ასევე იმ სასტიკ ოპოზიციასთან, რომელიც დღეს ყველა სიტყვებით მომიხსენიებს. იმიტომ რომ, თუ საქმე მოითხოვს, ვითანამშრომლოთ. მე არ მგონია, რომ პარტიების რაღაც იდეალური გაერთიანება მოხდეს და ეს პრეზიდენტმა შეძლოს, მაგრამ მას შეუძლია, რომ კონკრეტულ საქმეებზე მონახოს ის გუნდი, რომელიც საქმეს წინ წაწევს. მე ავიღებ ერთ მაგალითს, ეს არის მოქალაქეობის კანონი, რისი ცვლილებებიც ჯერ კონსტიტუციაში და შემდგომ კანონშია მიღებული. როცა ამ საქმეზე გარედან მუშაობა დავიწყე, მაშინ არ ვიყავი არც დეპუტატი, არც არავინ პოლიტიკურად, დავიწყეთ ხელმოწერებით, უცხოეთში მოგროვებული ხელმოწერებით 4 წლის წინ და ნელ-ნელა ამ საქმემ წაიწია წინ. კონფერენცია იყო თვით პარლამენტში და შემდგომ უკვე პარლამენტიდან, შიგნიდან დავიწყე ამაზე მუშაობა. დასაწყისში მომხრეები დიდად არ იყვნენ, ეს იყო საქმე, რომელიც მოითხოვდა ყველას დარწმუნებას. სხვათა შორის ოპოზიციიდან დიდი მხარდაჭერა არ ყოფილა. იყო ერთ ეტაპზე და მერე აღარ იყო,
ეს იყო პერიოდი, როდესაც ემიგრანტების ხმა იყავით თქვენ საქართველოში.
ერთგვარად, მაგრამ ეს არის საკითხი, რომელიც არის სახელმწიფოს ინტერესებში და არა მხოლოდ ემიგრანტების, როგორც ასეთის. იმის თქმა მინდა, რომ ეს არის მაგალითი, როცა შეიძლება საქმეზე იყოს ერთიანობა. მეორე მაგალითს ავიღებ, ერთი თემაა, რომელიც ბაქრაძემაც ახსენა, რომელიც მე ადრე, როდესაც საგარეო საქმეთა მინისტრი ვიყავი, მქონდა დაწყებული, მაგრამ წინ ვეღარ წაწეული, თუმცა არ აქვს მნიშვნელობა, ვინ ადრე და ვინ გვიან, თემაა დროებითი ლეგალური მიგრანტების დასაქმებაზე ხელშეკრულებები, რომლებზეც შეიძლება მოლაპარაკება ევროპის ქვეყნებთან და ჩარჩო ხელშეკრულება ევროკავშირთან.
რეალურია ეს დაპირება, ანუ შესაძლებელია ლეგალურად მოხდეს დასაქმება?
დაპირება არ არის ეს, მოსალაპარაკებელია. იმიტომ რომ, ეს არის საქართველოს ინტერესში, რომ ჩვენ შეგვეძლოს გავაგზავნოთ ადამიანები დროებით იმ დარგებში, რომელიც ჩვენ გვჭირდება, ზოგჯერ შეიძლება იყოს 6 თვე. ასე აგზავნის უკრაინა „ბეიბისიტერებს“ პოლონეთში 3 თუ 6 თვით და შემდეგ ბრუნდებიან. რაღაც პერიოდის შემდეგ ისევ შეუძლიათ წასვლა. ეს ასევე არსებობს სხვა ქვეყნებისთვის, მაგალითად საფრანგეთში ექიმების, სადაც დღევანდელ დღეს ძალიან დიდი ნაკლი არის ექიმების, მოჰყავთ ყველა ქვეყნიდან. ეს შეიძლება ჯერ ევროკავშირთან გაფორმდეს და შემდეგ ინდივიდუალურ ქვეყნებთან. თუკი ამ საკითხზე ბაქრაძე, რასაც აცხადებს, მზად არის, მე მზად ვარ ერთად ვითანამშრომლოთ, ასევე ხელისუფლებასთან და ძალიან აქტიურად წავწიოთ ეს საკითხი წინ.
თქვენი საუბრიდან გამომდინარე, ერთგვარი გამაერთიანებლის ფუნქციაც შეიძლება აიღოთ?
უნდა იყოს. არ შეიძლება მე არ ვიყო ყველა ქართველის, უფრო სწორად, საქართველოს ყველა მოქალაქის პრეზიდენტი. პრეზიდენტი ვერ იქნება ნახევარი ქვეყნის პრეზიდენტი. ამიტომ არის ამ ახალ კონსტიტუციაში ძალიან სწორი, რომ ის არის ზეპარტიული, უნდა იყოს დამოუკიდებელი. ცოტა უცნაურია, რომ ზოგი კონკურენტი პირდაპირ პარტიის ლიდერები არიან, რაც ცოტა კითხვის ქვეშ აყენებს ამ ზეპარტიულობას, მაგრამ ეს არის აუცილებლობა იმისთვის, რომ ამ ქვეყანაში რაღაც იყოს გამაერთიანებელი. ეს არ ნიშნავს, რომ ერთ აზრზე და ერთ განწყობაზე ყველა ჯდება უცებ, ეს არ მოხდება არასდროს, მეტადრე საქართველოში, მაგრამ ეს როლი, ეს ფუნქცია, ეს წარმომადგენლობაა ქვეყანას გარეთ რომ გაიტან. ისე არ შეიძლება იყოს, როგორც იყო „ნაციონალური მოძრაობის“ დროს, რომ მხოლოდ თავიანთი მხარე გაჰქონდათ და დანარჩენები ყველანი იყვნენ რუსეთის აგენტები, ეს უკვე მაშინ იყო დაწყებული. შენ გაგაქვს ქვეყანა. ახლა კიდევ დავუბრუნდები ამ კამპანიის ერთ ასპექტს. იგივე კამპანია დაწყებულია საზღვარგარეთ, რამოდენიმე გაზეთში გამოჩნდა სტატიები, სადაც ჩემზე კი არ არის, არამედ ქვეყანაზე, რომ თურმე ეს ქვეყანა მიდის რუსეთისკენ, იმიტომ რომ, არსებობს დამოუკიდებელი კანდიდატი, რომელიც შეიძლება იყოს რუსეთის აგენტი.
ეს იმიტომ, რომ ქვეყნის ფარგლებს გარეთ მაღალია თქვენი ცნობადობა, ხომ?
არის, მაგრამ იმის გატანა გარეთ, რომ ეს ქვეყანა არის გახლეჩილი, ორად გაყოფილი და ბუნდოვანი გაგებაა, თუ რუსეთი არის თუ არ არის ოკუპანტი, არით თუ არ არის აგრესორი, რაც არასდროს არ ყოფილა არც ჩემგან და არც არავისგან და რაც არ არის საქართველოს მოსახლეობის დღევანდელი განცდა-განწყობა და გაგება ამ საკითხის, ეს არის კრიმინალური. იმ დროს, როცა ჩვენ მივდივართ ევროკავშირისკენ, ნატოსკენ და სანამ ჩვენი გაწევრიანების დრო არ მოვა ამ ორივე ორგანიზაციიდან მაქსიმალური უნდა მივიღოთ, ამ ბუნდოვანების შექმნა ჩვენი მიზნის მიმართ და იმის დამტკიცება, რომ თურმე აქ არის რაღაც გაურკვეველი მოსაზრებები და საქართველოს ორიენტაცია არ არის ისეთი ნათელი, როგორიც ჩვენ გვეგონა, ეს ჩემი აზრით, არის ნამდვილად ანტიქართული, ნამდვილად ანტიპატრიოტული და ძალიან მავნებელი ჩვენი მომავალი გეგმებისთვის, დღეს, ხვალ და ზეგ.
როგორ შეაფასებთ „ქართული ოცნების“ მმართველობის 6 წელს და რა არის ის საკითხები, რაზეც აზრთა სხვადასხვაობაა დამოუკიდებელ კანდიდატსა და მმართველ გუნდს შორის?
მთავარი პოზიტივი, ჯერ ერთი, არის 2012 წელი. ხშირად გვავიწყდება, მე ამას ვატყობ მოსახლეობაში, კიდევ კარგი რომ ასეა, იმიტომ რომ, თუ მეხსიერებაში ცხოვრობ, ვერ მიდიხარ წინ, მაგრამ მაინც, ძალიან ადვილად გვავიწყდება და ზოგჯერ მე მახსენდება ტელეფონებს როგორ ვმალავდით, როგორ გვისმენდნენ, ვიღაც რომ დაგირეკავდა, რომ ჩემი შვილი არ მოვიდა და ის შიში რაც იყო, ეს რომ გადავლახეთ და ეს რეჟიმი რომ დასრულდა, იმ საბჭოთა რეჟიმის შემდეგ, კიდევ ამაში დაბრუნება იყო ძალიან მძიმე ამ ქვეყნისთვის და ჩვენ დავკარგეთ ძალიან დიდი დრო ამით, შინაგანად, როგორც საზოგადოებამ, როგორც ქვეყანამ. ეს რომ დასრულდა, არის მთავარი, რაც მოიტანა „ოცნებამ“ და სხვა არაფერი რომ არ ყოფილიყო, ესეც იქნებოდა ძალიან დიდი დამსახურება. მეორე, პირადად ჩემთვის ყველაზე დიდი დამსახურება არის ის, რაც ხდება ევროკავშირის მიმართულებით. ანუ, ვიზალიბერალიზაცია, ასოცირების ხელშეკრულება, რომელზედაც კიდევ ძალიან ბევრი სამუშაოა, მაგრამ ეს არის საქართველოსთვის და საქართველო ამ რეგიონში გახდა მთავარი, და ამასაც ვერ ვაფასებთ, არა მხოლოდ სტაბილურობის კერა, არამედ საყრდენი ევროპის და ჩვენი პარტნიორების, ამერიკის და დასავლეთის პარტნიორების, ეს როლი და ეს ფუნქცია არის ძალიან მნიშვნელოვანი. ეს დავიკავეთ, იმის მიუხედავად, რომ 2012 წელსაც აცხადებდა ზოგიერთი, რომ საქართველო მიდის რუსეთისკენ და რაღაცები. არასოდეს აღარ წავა საქართველო რუსეთისკენ, ჩვენი ისტორიის ეს გვერდი დამთავრებულია. ჯერ ერთი, არასოდეს არ წასულა თავისით, ყოველთვის წათრეული იყო და არასოდეს შიგნიდან არ წასულა და კიდევ ნაკლებად დღეს, როცა ჩვენი მოსახლეობის დიდი ნაწილი ცხოვრობს ამერიკაში, ევროპაში, ბავშვები იქ სწავლობენ და ბრუნდებიან. სხვათა შორის, ეს თემა არის ერთ-ერთი თემა. რადგანაც მინდა ჩემს თემებზე ცოტა რამე მაინც ვთქვა, ჩვენ ვაგზავნით და დიდი თანხები იხარჯება ჩვენი ბიუჯეტიდან, შეიძლება არასაკმარისად დიდი თანხები, რომ გავაგზავნოთ სტუდენტები უცხოეთში, ისწავლონ, კვალიფიკაცია აიმაღლონ, შემდეგ დაბრუნდნენ და აქ ემსახურონ სახელმწიფოს. ამ დროს, როცა ბრუნდებიან, რეალურად არანაირი წინსვლა არ აქვთ, არავინ არ ელოდებათ და რაღაც ბარიერები ექმნებათ. მე მინდა, რომ ეს ბარიერები დავძლიოთ, იმიტომ რომ, ეს ადამიანები ამ ქვეყნისთვის ძალიან დიდი რესურსია და ჩვენ უნდა გამოვიყენოთ. რეალურად, ევროპაში ვართ შესული ამ ადამიანების მეშვეობით და მთელი მათი გამოცდილება და მათი ცოდნა მთლიანად, მაქსიმალურად გამოვიყენოთ ქვეყანაში.
საუბრის ბოლოს გკითხავთ. სამედიცინო მარიხუანის კულტივირებასთან დაკავშირებით როდესაც გავიგეთ ჩვენ ინიციატივის შესახებ, შემდეგ იყო საპატრიარქოს პროტესტი, თქვენ თქვით, რომ საპატრიარქოს აზრი უნდა იყოს გათვალისწინებული. რა პოზიცია აქვს სალომე ზურაბიშვილს ამ ინიციატივასთან დაკავშირებით?
-მე მაქვს მთლიანი პოზიცია. არ მაქვს ცალ-ცალკე პოზიცია, ერთი პოზიცია მაქვს, ის, რაც იყო წინა რეჟიმის, „ნაციონალური მოძრაობის“ რეჟიმის დამახასიათებელი, ანუ, ნარკომანიის გამოყენება, როგორც პოლიტიკური იარაღის – ციხეში გსვამ, შემდეგ შენს ოჯახთან ვიწყებ გარიგებას, ზეწოლას, მუქარას, როდის გამოგიშვებ, რამდენი ხმა უნდა მოიტანო იმისთვის, რომ გამოუშვა, – ეს არის ის, რაც ამ ქვეყანაში უნდა დასრულდეს და იმ რეჟიმთან ერთად ადრეც უნდა დასრულებულიყო. ეს არის დეკრიმინალიზაცია. სამწუხაროდ არ არის კარგად გაგებული, ახლა დავამთავრე პირველი ტურნე საქართველოს მთელი რეგიონების და რეგიონებში არ არის კარგად გაგებული, არ არის მიტანილი ინფორმაცია, როგორც უნდა იყოს. ამ კუთხით ახალი რეგულაცია რომელიც შემოდის, არის აუცილებელი, რომ დააყენოს ის ჯებირები, რომელიც უნდა არსებობდეს. მე ამ კუთხით ვამბობდი და ეს არის, რაც ვიღაცებმა რატომღაც ვერ გაიგეს, რომ მე ამ საინფორმაციო კამპანიას, რომელიც უნდა იყოს ამავე დროს წარმართული ყველგან, რომ რამდენად საშიშია ნარკოტიკები, რამდენად საშიშია ასეთ ქვეყანაში, სადაც არსებობს უმუშევრობა, სადაც უპერსპექტივობაცაა ახალგაზრდებში. ამ ფონზე იმის გაგება, რაც არის დღევანდელი აღქმა, რომ კარტ-ბლანში არის მიცემული, არის კატასტროფა. ამიტომ აუცილებელია საინფორმაციო კამპანია სკოლებში, რეგიონებში, ყველგან და მე ვიქნები ამის ელჩი, რომ მე თვითონ ჩავება ამ კამპანიაში. რაც ეხება ბოლო ნაწილს, რომელიც, მე მგონი, ცოტა დაჩქარებულია, არ ვიცი, მე შესწავლილი არ მაქვს, ასე, რომ საბოლოოდ ამაზე ვერ ვიტყვი. ვთვლი, რომ რადგანაც ეს არის საზოგადოებრივი და მორალური საკითხი, უნდა იყოს განხილული საზოგადოების მოსაზრება და ვთქვი, რომ მე ვიქნები საზოგადოების ერთგვარი ხმა. უნდა იყოს განხილული საპატრიარქოს აზრი, იმიტომ რომ, ეს არის ერთ-ერთი საგანი და არა პოლიტიკა, რომელშიც ერევა ზოგიერთი, არა საპატრიარქო, როგორც ასეთი. ეს არის ის საკითხი, რომელზედაც აქვს უფლება საპატრიარქომ გამოთქვას თავისი მოსაზრება. რაც ეხება უშუალოდ პლანტაციას, მე მაქვს სხვა მოსაზრება საერთოდ იმისი, რომ საქართველო უნდა გახდეს მედეას აკვანი, როგორც არის ღვინის აკვანი და ამ მთლიანად სამედიცინო, ბალახეული წამლების წარმოება, ჩვენი ბალნეოთერაპია, მთელი ეს მთლიანი დარგი, რომელიც არის ჩვენი, მედეადან წამოსული, ამიტომ გვყავს ამდენი წარმატებული ექიმი უცხოეთში, ეს დარგი არის ჩვენი მომავალი, ამ დარგში ჯდება ამ ტიპის მედიკალური პლანტაცია. ამისი კონტროლი შეგვიძლია, როგორ შეგვიძლია, რამდენად არის ეს გააზრებული, ეს ყველაფერი არის ძალიან სერიოზულად დასაზუსტებელი და პირველ რიგში, მე როგორც კი ვიქნები პრეზიდენტი, ამ კამპანიას ჩავუდგები სათავეში, იმიტომ რომ, ეს არის ჩვენი ახალგაზრდების მომავალი, ჩვენი დემოგრაფია არის საკმაოდ მძიმე, არ გვაქვს უფლება, რომ ეს ახალგაზრდები მივუშვათ – მიდი და გააბოლე. imedi.ge