მალე, ალბათ, თბილისში ამირას დაგვისვამენ მმართველად
სამიოდე თვის წინათ ბელგიაში, ბრიუსელის ცენტრში, დაამონტაჟეს ვიდეოკამერა, რომლითაც უნდა გაერკვიათ, რამდენი თეთრკანიანი გაივლიდა იმ ადგილას ერთი საათის განმავლობაში. შედეგმა მოლოდინს გადააჭარბა _ ბრიუსელის ცენტრში იმ კონკრეტულ ადგილზე ერთი საათის განმავლობაში ერთ თეთრკანიანსაც არ გაუვლია. სანამ ჰომოფობიაში დამდებთ ბრალს, გაიხსენეთ, თქვენმა საყვარელმა პრეზიდენტმა მიხეილ სააკაშვილმა რომ თქვა: “ზანგები ვართო” და მერე ბოდიშიც არ მოიხადა. თუმცა, მიშას იმდენი რამ მიუტევეს, ესეც ეპატია, ალბათ…
ჰოდა, იმას მოგახსენებდით, თავის დროზე ბელგიამ, საფრანგეთმა, ჰოლანდიამ… მოკლედ, ლამის სრულიად ევროპამ გაიარა ის, რასაც ახლა საქართველო გადის. დაიწყო სიტყვის თავისუფლებით, გადავიდა ნარკოტიკების თავისუფლებაზე, ბავშვთა უფლებების განსაკუთრებულ დაცვაზე და საბოლოოდ მივიღეთ ისეთი ევროპა, როგორიც დღეს არის. მივიღეთ თუნდაც ის, რომ მსოფლიოს ჩემპიონ საფრანგეთის საფეხბურთო ნაკრებში მხოლოდ სამი ფრანგი თამაშობს, დანარჩენები კი აფრიკელები არიან და ანტუან გრიზმანის სახით, ერთი ნახევრად პორტუგალიელი ნახევრად გერმანელი ურევიათ.
ჰოლანდიამ მარიხუანის ლეგალიზაციით დაიწყო, მერე სხვა ნარკოტიკების ლეგალიზაციაზე გადავიდა და, როგორც იქაური სტატისტიკოსები წერენ, ყველაფერი კალაპოტში 14 წლის შემდეგ ჩადგა, ანუ 14 წელი ჰოლანდიელები მიეძალნენ ნარკოტიკს, მიეძალნენ ლეგალურ პროსტიტუციას და შემდეგ უკვე ნარკოტიკების მოხმარების ნიადაგზე ჩადენილმა დანაშაულებმაც იკლო თურმე. ანალოგიური რამ მოხდა საფრანგეთსა და ბელგიაშიც. ნარკოტიკების ლეგალიზების შემდეგ დაიწყო არატრადიციული ორიენტაციის ადამიანების უფლებების განსაკუთრებული დაცვა, შემდეგ ერთი და იმავე სქესის ადამიანებს შორის ქორწინების დაკანონება და ამ ყველაფერს წინ უსწრებდა მარიხუანის ლეგალიზება. სანამ მთავარ სათქმელზე გადავალთ, გაგაცნობთ ექიმ-ნევროლოგების იმ დასკვნას, რომელიც მათ ადამიანის ორგანიზმზე მარიხუანის ზემოქმედებაზე გამოაქვეყნეს. აი, რას იწვევს მარიხუანის მოხმარება:
ემოციური გაუწონასწორებლობას, მეხსიერების დაქვეითებას, ძილის დარღვევას, ინტელექტუალური სამუშაოს შესრულებისას სწრაფად გამოფიტვას, ლიბიდოს დაქვეითებას, უსიამოვნო ფიქრებს, ტომოგრაფიულად დადასტურებულ დაზიანებას თავის ტვინის გარკვეული უბნებისა (ჰიპოკამპი, ამიგდალა), ქვეითდება მეხსიერება, 30%-ით მატულობს ფსიქოზის განვითარების რისკი, პაციენტები ხდებიან სოციალურად ნაკლებად ადაპტირებულები, ქვეითდება ერექცია, მატულობს გულ–სისხლძარღვთა პათოლოგიის განვითარების რისკი, ქვეითდება სპონტანური რეაქციის სიჩქარე (ანუ მძღოლებს მკვლელებად აქცევს).
შედეგად, მოსახლეობის დიდი ნაწილი იმ ქვეყნებისა, რომლებშიც მარიხუანის ლეგალიზება მოხდა, ჩვეულებრივ იმპოტენტად იქცა და ეს ყველაფერი 14 წელიწადში მოხდა. ამან მოიტანა ის, რომ კაცებს ქალებისადმი ინტერესი დაეკარგათ, აღარ შეეძლოთ ერის გამრავლება და მათი ადგილი აფრიკის კონტინენტის წარმომადგენლებმა დაიკავეს. ახლა ხშირად ამბობენ: აფრიკის კონტინენტმა ევროპა სასქესო ორგანოთი დაიპყროო და, თუ რეალობას თვალს გავუსწორებთ, ასეც არის. სწორედ ამან აიძულა შემდეგ ხელისუფალნი, მიეღოთ ათასგვარი კანონი, რომლებმაც აფრიკელებს მათ ქვეყანაში დამკვიდრება გაუიოლა. და ახლა, როცა ყველა მიხვდა, რა დღეში არიან, ამ კანონებს ამკაცრებენ, აფრიკიდან წამოსული მიგრანტების ნაკადს ამცირებენ, მაგრამ აღარ გამოდის, ვეღარ გამოდის, იმიტომ, რომ სხვა კონტინენტიდან ჩამოსულმა ადამიანებმა მყარად მოიკიდეს ფეხი, მეტიც _ თვითონ არიან კანონმდებლები და მათ ადგილობრივები ვეღარ ერევიან, ვეღარ უმკლავდებიან და ტოლერანტობის ძახილით იძულებულნი არიან, რეალობას შეეგუონ.
ანალოგიურ გზას ადგას საქართველო. მარიხუანის ლეგალიზების შემდეგ გამარჯვების ყიჟინა დასცეს ლიბერალებმა, ხოლო ეს ყველაფერი სიგნალი იყო სხვა ქვეყნებისთვის, რომ საქართველოს დაპყრობა უკვე შესაძლებელია (არც აქამდე ჩანდა შეუძლებელი) და ჩვენს ქვეყანაში მუსლიმანური სახელმწიფოებიდან ურდოები დაიძრნენ. დიახ, ირანი, თურქეთი, აზერბაიჯანი _ ეს ის ქვეყნებია, რომლებიდანაც საქართველოში ტურისტები კი არ ჩამოდიან, არამედ ადამიანები, რომლებიც ყიდულობენ ჩვენს მიწებს, იწყებენ ბიზნესს და, რაც მთავარია, ქართველები მხოლოდ მონებად სურთ _ ამუშავებენ ყველგან, მაგრამ არ უშვებენ მათ მიერ გახსნილ ბარებსა და რესტორნებში. რაც მთავარია, ეს ყველაფერი მხოლოდ კაცებზე ვრცელდება, ხოლო ქალბატონებისთვის კარი ყველგან ღიაა. არის თუ არა ეს იმის მცდელობა, რომ საქართველო სასქესო ორგანოთი დაიპყრონ, თვითონ განსაჯეთ.
შესაძლოა, ბევრს ყურში ცუდად მოხვდეს ჩვენი ნაამბობი, მაგრამ ფაქტია: ამისკენ დიდი ნაბიჯებით მივდივართ. ფაქტია ისიც, რომ საქართველოში მუსლიმანური ქვეყნებიდან ჩამომსვლელ–დამრჩენთა რაოდენობამ კატასტროფულად მოიმატა და არც ის დროა შორს, როცა თბილისში ამირას დაგვისვამენ მმართველად.
არაერთხელ ითქვა, რომ საქართველოში ერთი და იმავე სქესის პირთა შორის ქორწინება უნდა დაკანონდესო. მართალია, პარლამენტი ამის წინააღმდეგია, მაგრამ პარლამენტი წინააღმდეგი იყო მარიხუანის ლეგალიზებისაც, მიუხედავად ამისა, მაინც დაკანონდა და ახლა დეპუტატები უმწეოდ შლიან ხელებს: ჩვენ რა ვქნათ, საკონსტიტუციო სასამართლომ გადაწყვიტა ასეო. ჰოდა, ვინ არის იმის გარანტი, რომ ორიოდე წლის შემდეგ ეს დეპუტატები ისევ არ გაშლიან ხელებს: ჩვენ რა ვქნათ, ერთი და იმავე სქესის პირთა შორის ქორწინება საკონსტიტუციო სასამართლომ დააკანონაო?!
და 10-14 წლის შემდეგ ხომ არ შეგვრჩება ხელში მოკაიფე, აღვირახსნილი თაობა, რომლის მთავარი ინტერესი სექსი და ნარკოტიკი იქნება? მერე კი, ნარკოტიკისგან გაბრუებულ ახალგაზრდებს სექსის თავი რომ არ ექნებათ, საქართველოც დაიწყებს გაფერადებას, გამრავლდებიან აზერბაიჯანული, თურქული და ირანული წარმოშობის ბავშვები, შემდეგ მათთვის სპეციალური სკოლების გახსნა გახდება საჭირო, სადაც მათ ისტორიულ კულტურას შეასწავლიან, შემდეგ _ ახალი მეჩეთების მშენებლობა, შემდეგ _ ხელისუფლებაში მოსვლა და… სხვა არაფერი მომხდარა ევროპაში.
გადაჭარბებად რომ არ ჩაგვითვალოთ, მარტივ მაგალითს მოგიყვანთ _ აზერბაიჯანული კომპანია “სოკარი” მხოლოდ საქართველოში როდია მყარად დამკვიდრებული. “მცირე ინვესტიცია”, რომელიც თავის დროზე ჩაიდო, უზარმაზარ კაპიტალდაბანდებად იქცა და დღეს ეს ნავთობკომპანია ქართულ ბაზარზე მთავარი მოთამაშეა. ვინმეს შეუძლია ამიხსნას, მაგალითად, რაჭაში, სვანეთში, სამეგრელოში არსებულ “სოკარის” ბენზინგასამართ სადგურებზე რატომ მუშაობენ მხოლოდ აზერბაიჯანელები? შოვინიზმში ნუ დაგვდებთ ბრალს, მაგრამ როგორ დავიჯერო, აზერბაიჯანის ხელისუფალთ სხვა ინტერესი არ აქვთ, როცა ადგილობრივების ნაცვლად აზერბაიჯანიდან ჩაყვანილ ხალხს ამუშავებენ?! მათ ხომ ბინა უნდა უქირავონ, რაც დამატებითი ხარჯია; წესით, ადგილობრივის დასაქმება უნდა ერჩივნოს თუნდაც ოპერატორად, მაგრამ არა, აზერბაიჯანელი ურჩევნია. ეს იმიტომ, რომ ადაპტაცია მოხდეს _ ყველა შეეგუოს, რომ “სოკარი” აზერბაიჯანული სახელმწიფოა ჩვენს სახელმწიფოში. ასეა თურქული “ბეკო” და “ვესტელი”, ასეა ირანული კორპორაცია, რომელიც საქართველოში მიწების თემას კურატორობს და, რაც მთავარია, ჩვენ ამ ყველაფერს მშვიდად ვუყურებთ. პარადოქსია, მაგრამ ფაქტი: მარიხუანის ლეგალიზების მოთხოვნით ქუჩაში თუნდაც რამდენიმე ასეული ახალგაზრდა გამოვიდა, აი, ნარკოტიკის ლეგალიზების გასაპროტესტებლად კი _ არავინ. მხოლოდ სოციალურ ქსელებში არსებობს უკმაყოფილება, მხოლოდ იქ ვწუწუნებთ ყველა, _ ეს რა დაგვემართაო, მაგრამ მძლავრი პროტესტი არავის სურს, ისეთი საპროტესტო აქცია, რომელზეც მოსული შს მინისტრი ბოდიშს მოიხდის: არასწორი იყო, რაც მოხდა და უნდა ჩავერიოთო.
ახლა ირკვევა, რომ მოქმედი პრეზიდენტი მარიხუანას თურმე თვითმფრინავშიც ეწევა; ახლა ირკვევა, რომ არაერთი პარტიის ლიდერი ბოლდება; არაერთი პარლამენტარი ეტრფის მარიხუანას და იმიტომაც არის ჩვენი საქმე კარგად, დაბოლილები რომ გვმართავენ.
“კოშმარულ სიზმარშიც არ მინდა წარმოვიდგინო მარიხუანის ზემოქმედების ქვეშ მყოფი ქირურგი, მასწავლებელი ან ავიადისპეტჩერი”, _ განაცხადა ჯანდაცვის მინისტრმა დავით სერგეენკომ და, ჰოი, საოცრებავ! ბატონო დავით, თუ არ გსურთ ამის წარმოდგენა, მთავრობა ხომ ხართ?! ხელისუფლება ხომ გქვიათ, მეტიც, ხელისუფლების უმაღლესი პირები?! და რატომ არ ცდილობთ, ხელი შეუშალოთ ამ ყველაფერს?! თვითონ საკონსტიტუციო სასამართლო გამოაცხადეთ არაკონსტიტუციურად და ზუსტად ისე დაიკიდეთ ყველას აზრი, როგორც ამ უწყების მოსამართლეებმა დაიკიდეს მთელი ერის მომავალი.
გგონიათ, ხალხი გვერდით არ დაგიდგებათ?! პირიქით, გაგაღმერთებენ, ოღონდ კი ეს შეძელით და მოახერხეთ… მაგრამ არა _ სწორედ თქვენი პოლიტიკური ნებაა ის, რაც ხდება; სწორედ ხელისუფლების ბრალია, ამ დღეში რომ ვართ და არ თქვათ ახლა, არაო. თუ არა, მაშინ გააკეთეთ გასაკეთებელი, იხსენით ერი დაღუპვისგან, გაშავებისგან. ამისკენ ხომ დიდი ნაბიჯებით მივდივართ და ევროპამ ეს 14 წელში “მოახერხა”. ისე, 14 რომ შემოაბრუნოთ, 41 გამოდის და რა სიმბოლურია არა, ხელისუფალნო?
ბესო ბარბაქაძე. გაზეთი საქართველო და მსოფლიო. 8 agvisto. 2018w