რას ცრუობს „ნაციონალური მოძრაობა“ ჰააგის გამოძიებაზესააკაშვილის პარტიის წინასაარჩევნო ამალგამა

რას ცრუობს „ნაციონალური მოძრაობა“ ჰააგის გამოძიებაზესააკაშვილის პარტიის წინასაარჩევნო ამალგამა

თეა წულუკიანი

ბოლო დღეებში „ნაციონალური მოძრაობა“ და მისი საპრეზიდენტო კანდიდატი გრიგოლ ვაშაძე საკუთარი ტელევიზიის და სოციალურ ქსელში აქტიურობის საშუალებით ცდილობენ საზოგადოების დარწმუნებას, რომ ჰააგის სასამართლოში 2008 წლის აგვისტოს ომის გამოძიებაში საქართველოს სახელმწიფო მხარეა და რომ მოქმედი ხელისუფლება ცდილობს გამოძიებას ამ ომში მონაწილე ქართველი სამხედროების წინააღმდეგ დაეხმაროს. 14 ნოემბერს, იუსტიციის მინისტრმა თეა წულუკიანმა გადაცემაში „ იმედი live“ დეტალურად განმარტა ის საერთაშორისო დავები, რომელიც აგვისტოს ომთან დაკავშირებით მიმდინარეობს, მათ შორის ჰააგის სასამართლოში და ამასთან, ევროპარლამენტში საქართველოს შესახებ მიღებულ დადებით რეზოლუციას გამოეხმაურა.
              

სისხლის სამართლის საერთაშორისო სასამართლო, ჰააგა, ნიდერლანდები
ფოტო: shutterstock.com 

ნიკა ლალიაშვილი: რატომ გამწარდა „ნაციონალური მოძრაობა“ ევროსაბჭოს რეზოლუციის გამო, რა არის რეზოლუციაში ისეთი, რაც კარგია ქვეყნისთვის და ცუდია „ნაციონალური მოძრაობისთვის“?

თეა წულუკიანი: მინდა ყველას მივულოცო ეს რეზოლუცია, იმიტომ რომ, ის არის ძალიან ბევრი დადებითი შეფასებით სავსე და ჩემი მხრიდან, როგორც ამ ქვეყნის ერთი მოქალაქე, ვიტყოდი ჩემთვის რა არის მთავარი. ამ რეზოლუციაში ნათქვამია, რომ საქართველო მიდის წინ, რომ ეს წინსვლა ის წინსვლა კი არ არის, რომელიც მხოლოდ ჩვენ გვგონია წინსვლა, არამედ მიუკერძოებელი შემფასებლების, ევროპარლამენტარების და 500-ზე მეტი დეპუტატის კენჭის ყრის შედეგები ამას აჩვენებს, რომ მათი აზრით ეს ასეა და ჩვენი მთავარი ღირებულება უნდა იყოს სწორედ პროგრესი. იმიტომ რომ, ჩემი აზრით, ყველა მთავრობა ყველა ქვეყანაში უნდა მიისწრაფოდეს იქითკენ, რომ როდესაც ის დაასრულებს თავის პოლიტიკურ მანდატს, დატოვოს უფრო განვითარებული ინსიტუტები, უფრო ძლიერი სახელმწიფო, უფრო დიდი შედეგი, ვიდრე მას დახვდა, ჩვენ შემთხვევაში ყველამ იცით, რომ ძალიან მძიმე მემკვიდრეობა გვერგო, იმისათვის, რომ ახალმა პოლიტიკოსებმა და ახალმა თაობამ შეძლოს გააკეთოს კიდევ უფრო უკეთესი. ეს არის აღიარება იმ ძალისხმევის, რასაც ჩვენ ვწევდით ექვსი წელი, მეც, ჩემი კოლეგები, სხვადასხვა პრემიერი. თქვენი ნებართვით ხაზს გავუსვამ, ყველა საჯარო მოხელი შრომას ქართველი ხალხის ევროპული მომავლისთვის, იმიტომ რომ ამ საჯარო მოხელეების გარეშე ეს წარმატება არ იქნებოდა.

რაც შეეხება, თუ რატომ გამწარდა „ნაციონალური მოძრაობა“, მათი დღევანდელი რეაქციები მახსენებს ერთ-ერთ სხდომას ბრიუსელში, რომელსაც მეც ვესწრებოდი. ბატონი ზვიად კვაჭანტირაძე და ევროდეპუტატები ხელმძღვანელობდნენ იმ სხდომას და უვიზო რეჟიმის რეკომენდაცია უნდა გაცემულიყო ქვეყანაზე. მაშინ ბატონმა კანდელაკმა და ბატონმა ლონდარიძემ სიტყვა მოითხოვეს, ამის მოწმე რომ არ ვყოფილიყავი, ალბათ გამიჭირდებოდა დაჯერება, და ითხოვეს, რომ ჩვენი ქვეყნისთვის უვიზო რეჟიმის შესახებ ეს რეკომენდაცია დადებითი არ ყოფილიყო. ამიტომ ჩვენ ამას უკვე მივეჩვიეთ, მათ უხარიათ ის, რაც მარტო მათი ვიწრო პარტიულ ინტერესებისთვის არის მისაღები.

თეონა გეგელია: აგვისტოს ომი იქცა ამ საარჩევნო კამპანიის ერთ-ერთ მთავარ თემად და დავა, თუ ვინ როგორ აფასებს ომის დროს იმდროინდელი ხელისუფლების ქმედებას, მივიდა ჰააგის სისხლის სამართლის საერთაშორისო სასამართლომდეც. სააკაშვილი რომის სტატუტთან მიერთებას სალომე ზურაბიშვილს აბრალებს, როდესაც ის მისი მთავრობის მინისტრი იყო და ამბობს, რომ ეს ზურაბიშვილის გადაწყვეტილება იყო, და რაც მთავარია, თქვენ გაბრალებთ იმას, რომ უარი თქვით ამ საქმის საქართველოში გამოძიებაზე, უფრო სწორად თქვით, რომ ჩვენ მეტს ვერ გამოვიძიებთ და თითქოს ამიტომ დაიწყო ჰააგის სასამართლომ ამ საქმის გამოძიება. გვაქვს თუ არა საქართველოს მოქალაქეებს ჩვენი ხელისუფლებების შეცდომებზე და დანაშაულებებზე ლაპარაკის უფლება, როდესაც ასეთ მძიმე მოვლენებს, საქართველოს უსაფრთხოებას, საქართველოს სასიცოცხლო ინტერესებს ეხება საქმე? სააკაშვილი ამბობს, თუ თქვენ ამაზე ილაპარაკებთ, თქვენ დააზიანებთ საქართველოს, იმიტომ რომ, საქართველო ვარ მე. ეს არის მისი პათოსი. გვაქვს თუ არა უფლება აგვისტოს ომზე ვილაპარაკოთ და რა ფორმით უნდა ვილაპარაკოთ ამის შესახებ?

თეა წულუკიანი: ბოლო დღეებში ეს თემა განსაკუთრებით გამოიყენებოდა „ნაციონალური მოძრაობის“ მხრიდან პოლიტიკურ ინსტრუმენტად, თითქოსდა მათ მოწინააღმდეგე კანდიდატთან უკეთესად საბრძოლველად და მე სინამდვილეში გამიჩნდა ცოტა სხვა ეჭვი. ხომ არ არის ეს პანიკაში ჩავარდნილი ადამიანების რეაქციები. ოღონდ, მე ასე თუ ისე ვარ გამოძიების მასალებში ჩახედული, რისი ეშინიათ, არ ვიცი და მით უმეტეს, რატომ გადალახეს უსინდისობის ის ზღვარი, რაც არის, შეაშინო ან წამოაგო რაღაც პროვოკაციაზე მოქმედი თუ ყოფილი სამხედროები. ეს არის აბსოლუტურად მიუღებელი ყოფილი მთავარსარდლისაგან და ყოფილი პრეზიდენტისგან. რაკი ეს შესაძლებლობა მომეცით, მინდა ძალიან მნიშვნელოვანი რამ ვთქვა. „ნაციონალური მოძრაობა“, როგორც ჩანს, უკვე მიხვდა, რომ მათი მეორე ტურში მოგების შანსი მცირდება, ცდილობს ამალგამებით ანუ ყველაფრის ერთად შერევით საქმეში გაუთვითცნობიერებელ ადამიანებს დააჯეროს გარკვეული ტყუილები და ისინი მათ მიჰყიდოს რეალობად. ისინი საუბრობენ, რომ იუსტიციის სამინისტრომ და „ქართული ოცნების“ მთავრობამ ჰააგაში საქმე უკან არ შეაბრუნა. თუ არ ხარ ამ საქმეში ჩახედული, გიჩნდება კითხვა, კი მაგრამ, რატომ არ შეაბრუნა? ისმის ეს ჯადოსნური სიტყვა, „საქმის შებრუნება“, რაც სამართალში არ არსებობს.

ორი სასამართლოა ჰააგაში, ერთი არის სისხლის სამართლის სასამართლო, სადაც გამოძიება მიმდინარეობს – ყველას გვახსოვს, ფატუ ბენსუდა რომ აქ იყო და ეს არის სასამართლო, სადაც ის არის პროკურორი და აქ საქართველო, როგორც სახელმწიფო არ არის და ვერასოდეს იქნება მხარე. ფატუ ბენსუდას მიჰყავს გამოძიება დანაშაულებზე, რომლებიც შეიძლება იყოს მომხდარი აგვისტოს ომის დროს. თუკი ის მივა დასკვნამდე, რომ გარკვეულ ეპიზოდებში მართლაც არის დანაშაული მომხდარი, მან შეიძლება კონკრეტული ადამიანების დაკავების მოთხოვნით მიმართოს იმავე ჰააგის სისხლის სამართლის სასამართლოს. აქ საქართველოს სახელმწიფო ვერ იქნება ვერასოდეს მხარე ან რამეში დადანაშაულებული. აქ შეიძლება მხოლოდ დადგეს ინდივიდუალური პასუხისმგებლობა, განურჩევლად მოქალაქეობისა და ეთნიკური წარმოშობისა.

მეორე სასამართლოა ჰააგაში, სადაც საქმე რატომ არ შეაბრუნეთო, ამაზე ბევრს ლაპარაკობენ. ეს არის გაერო-ს მართლმსაჯულების სასამართლო, სადაც თავად „ნაციონალური მოძრაობის“ მთავრობამ 2008 წლის 12 აგვისტოს შეიტანა რუსეთის წინააღმდეგ სარჩელი და 2011 წლის პირველ აპრილს ეს დავა წააგო. მე თქვენ მოგიტანეთ ეს გადაწყვეტილება, რომელიც საბოლოოა, გასაჩივრებას არც მაშინ არ ექვემდებარებოდა და აქ პირდაპირ წერია, რომ გაერო-ს სასამართლომ, სადაც სახელმწიფოები დაობენ პირველი მაგალითისგან განსხვავებით, მათ მიერ შეტანილი სარჩელი უარყოფილი იქნა. ეს საქართველოსთვის, რა თქმა უნდა, იყო მარცხი. სამწუხარო მარცხი. ახლა ბევრს საუბრობენ იმაზე, რომ დაგიბარებთ პარლამენტში. მე ველოდები, ეს დაბარება ოფიციალურად ჯერ არ შემოსულა.

თეონა გეგელია: სარჩელის ფორმულირება როგორი იყო, მაყურებელს რომ ავუხსნათ? 

თეა წულუკიანი: საქართველო და მაშინდელი მთავრობა საქართველოს სახელით ჩიოდა იმაზე, რომ 1990-იანი წლებიდან რუსეთი აწარმოებს ჩვენს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე იმგვარ ქმედებებს, რომელიც შეიძლება დაკვალიფიცირდეს, როგორც „რასობრივი დისკრიმინაციის ყველა ფორმის აკრძალვის შესახებ“ კონვენციის დებულებების დარღვევად. რაც მეც ასე მგონია, თქვენც ასე გგონიათ და ყველას ასე ჰგონია, რომ ამას რუსეთი მართლა აკეთებს, ოღონდ იმდენად არაკომპეტენტურად და შეიძლება, ნაჩქარევადაც იყო შედგენილი სარჩელი, რომ რუსეთმა ძალიან მარტივად საქართველოს ეს საქმე, სამწუხაროდ, მოუგო. ეს არის საბოლოო გადაწყვეტილება. 2011 წლის პირველ აპრილს, მე არ გახლდით ხელისუფლებაში, მაშინ მათ ეს დავა წააგეს. როდესაც მე მივალ პარლამენტში, იქით მექნება კითხვები, როგორ მოხდა ეს. მაშინდელმა იუსტიციის სამინისტრომ ამ დავის წარმოებაში ასტრონომიული თანხები დახარჯა, ამ ქვითრებსაც წარვადგენ და აქეთ მჭირდება პასუხი ამ საკომიტეტო მოსმენაზე, როგორ მოხდა ეს. ახლა, როგორ უნდა შებრუნდეს ეს საქმე. ამაში ვეთანხმები, რომ ქვეყნის ინტერესია, რომ ეს საქმე შებრუნდეს, მაგრამ შესაბრუნებლად რატომ გახადეს საქმე, ამაზე კითხვები მაქვს. როგორ უნდა შებრუნდეს? ჩვენ ავირჩიეთ ასეთი სტრატეგია, რომ  სტრასბურგის სასამართლოში მიმდინარე აგვისტოს ომის დავაზე დაველოდოთ გადაწყვეტილებას. დიდი იმედი მაქვს, რომ გადაწყვეტილება საქართველოს სასარგებლოდ იქნება მიღებული, მაგრამ მინდა ყველას ესმოდეს, რომ ჩვენ ვებრძვით რუსეთს, ეს არ არის მარტივი ბრძოლა. ის არის დიდი სახელმწიფო,  უფრო ბევრ რამეზე მიუწვდება ხელი, ვიდრე ჩვენ, მათ შორის არაკანონიერი რესურსიც გააჩნია და ყველა წესის დარღვევით ბრძოლაც შეუძლია.

სტრასბურგში როდესაც ჩვენ მივიღებთ საბოლოო გადაწყვეტილებას აგვისტოს ომის საქმეზე, შემდეგ გვაქვს რამდენიმე სცენარი განხილვაში, რომ ეს 2011 წელს სამარცხვინოდ წაგებული დავა, როგორმე „შევატრიალოთ“ და სტრასბურგის გადაწყვეტილება გამოვიყენოთ, როგორც ახალი გარემოება. იმიტომ რომ, ის გადაწყვეტილება, რომლითაც ჰააგიდან მაშინ დაბრუნდა „ნაციონალური“ მთავრობა, საბოლოოა და ამის ერთადერთი შებრუნების მექანიზმი არის ახალი გარემოება, რომლის საფუძველზეც მე უნდა ვცადო მაინც, რომ საქმე “შევატრიალო”. ამაზე მეტს არ შევჩერდები. მინდა დავუბრუნდე ისევ სისხლის სამართლის სასამართლოს.

თეონა გეგელია: ვის და რა ემუქრება ამ გამოძიებით?

თეა წულუკიანი: დიახ, ამაზეც გეტყვით, რაც მე შემიძლია ვივარაუდო. მანამდე გეტყვით ერთს, რადგან ბევრი, ასე ვთქვათ, ტყუილის რეალობად მიყიდვის მცდელობა იყო ამ დღეებში. ეს არის იუსტიციის სამინისტროს პრეს კომუნიკე, პრეს-რელიზს რომ ვეძახით, 2010 წლის მარტის, რომელიც დღესაც დევს ჩვენს ვებ-გვერდზე. თქვენ აქ ნახავთ, რომ ბატონი ზურაბ ადეიშვილი თურმე ბრძანდებოდა ჰააგაში, შეხვდა პროკურორს, რომელიც მაშინ  ქალბატონი ბენსუდა არ იყო და იყო სხვა ადამიანი და უთხრა, რომ რა კარგია, რომ გამოძიება დაგიწყია აგვისტოს ომის საქმეზე და ჩვენ შენთან ვითანამშრომლებთო. ეს მოხდა 2010 წლის მარტში. ამაში ცუდი არაფერი არ არის, როდესაც მე ვამბობ იგივეს, რომ კარგია, რომ რუსეთთან არ ვართ მარტო და ჰააგის პროკურორის მეშვეობით ვცდილობთ ის დავამტკიცოთ, რაც ჩვენთვის, ქვეყნისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია – ქართველების ეთნიკური წმენდა, ანწუხელიძის, სოფრომაძის, სხვების, მათ შორის, გადარჩენილი სამხედრო ტყვეების წამება და სხვა ტყვეების წამებით სიკვდილი. როდესაც ამას ამბობს მათი ზურაბ ადეიშვილი, ეს კარგია, ხოლო როდესაც მეც ცოტა უფრო სერიოზულად იგივე საქმით ვარ დაკავებული, ეს ცუდია. ეს არის აბსოლუტური გაუგებრობა და პარლამენტში ამის შესახებ აუცილებლად დავსვამ კითხვას.

ამის შემდეგ 2012 წლის აპრილი დგება, ჩვენ ისევ არ ვართ ხელისუფლებაში, საია (ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაცია) და სხვა არასამთავრობო ორგანიზაციები მიმართავენ იგივე პროკურორს და ეუბნებიან, ქართველები ვერ იძიებენ კარგად საქმეს და ჰააგამ გამოიძიოს. ეს არის პეტიცია. ამის შემდეგ ჩვენ მოვდივართ ხელისუფლებაში, გამოძიება ოფიციალურად ისევ არ არის წაღებული ჰააგაში, ჩვენი პროკურატურა იძიებს ისევ და დღესაც იძიებს ამ საქმეს პარალელურად და ჩვენ უკვე ფატუ ბენსუდასგან ვიღებთ რამდენიმე წერილს, სადაც ის გვეკითხება, მათ შორის, ალბათ, ამ პეტიციიდან და სხვა ფაქტორებიდან გამომდინარე, რას აკეთებთ გამოძიების პროცესში და აკეთებთ თუ არა საკმარისს, ხომ არ გამოვიძიო მე ეს საქმე. ის ამას კითხულობს იმიტომ, რომ ჰააგაში არის პრინციპი, რომ თუ ეროვნულ დონეზე ვერ ხდება ან არ ხდება გამოძიება, ამ ორ შემთხვევაში ჰააგა თავად იწყებს გამოძიებას და იწყებს მოთხოვნას დოკუმენტების, აბა ეს მომეცით, აბა ეს ამიხსენით, ვერ იძიებთ თუ არ იძიებთ. ბევრი მიწერილობა გვაქვს ჩვენ, როგორც „ნაციონალური“ მთავრობის დროს, მასთან, პროკურორის ოფისთან და ბოლოს ერთობლივად მივდივართ იმ დასკვნამდე, რაც წერია საია-სა და სხვების პეტიციაში, რომ ოკუპირებულ ტერიტორიებზე ვერ შევდივართ, შესაბამისად, რომც დავადგინოთ კიდეც ეთნიკურად ოსი ან ეთნიკურად რუსი პოტენციური დამნაშავე, ჩვენ მას უბრალოდ ვერც დავკითხავთ, არამცთუ ვერ დავაკავებთ. ეს ხდება ერთ-ერთი მიზეზი, მე ვიტყოდი, რომ მთავარი მიზეზი, რის გამოც ბენსუდა მიმართავს მისივე სასამართლოს და ერთი წლის შემდეგ, 2016 წელს, ითხოვს ნებართვას, თვითონ დაიწყოს გამოძიება. ჩვენ ვამბობთ იმას, რასაც ამბობდა წინა მთავრობა, ჩვენ აქ განსხვავება ვერ გვექნება, იმიტომ რომ, ეს ეხება ქვეყანას, რომ ჩვენ ვითანამშრომლებთ მასთან, როგორც ეს ხდებოდა 2008 წლიდან მოყოლებული, იმისთვის, რომ დადგინდეს ჭეშმარიტება.

თეონა გეგელია: ამ ადამიანს [სააკაშვილს] ეშინია, თუ ეს არის უბრალოდ ამ სიტუაციის გამოყენება ვიღაცეების შესაშინებლად?

თეა წულუკიანი: მე არ ვიცი სააკაშვილს რისი ეშინია, ეს მან უნდა იცოდეს, რისი უნდა ეშინოდეს და რისი არა, მე ის შემიძლია ვთქვა, რის მჯერა. მჯერა იმის, რომ ჩვენ ჰააგის სისხლის სამართლის გამოძიებიდან მივიღებთ იმას, რომ დადგინდებიან დამნაშავეები, ვინც ქართველების ეთნიკური წმენდა აწარმოა. დადგინდებიან ის ადამიანები, რომლებიც ვიდეოზეც კი ჩანან, ზოგიერთი მათგანი, ვინც ანწუხელიძე, სოფრომაძე და სხვები აწამა და მოკლა, ზოგიერთი მათგანი გადარჩა და ცოცხალი მოწმეები არიან, ჩვენ ისინი სტრასბურგშიც გვყავდა ჯვარედინ დაკითხვაზე რუს გენერლებთან. ჩვენც დავკითხეთ და რუსებმაც დაკითხეს სტრასბურგის სხდომაზე.  ეს არის ის, რისიც მე მჯერა. სააკაშვილს რისი სჯერა, ეს მე არ ვიცი. მე ის ვიცი, რომ ჰააგის სასამართლო და პროკურატურა აღიარებს, რომ რუსეთისაგან განსხვავებით, საქართველოს აქვს მუშაობის თანამედროვე და ევროპული მეთოდები. რუსეთი ოფიციალურად აცხადებს, რომ ის უარს აცხადებს ჰააგასთან თანამშრომლობაზე, მაგრამ მე ამის არ მჯერა. მგონია, რომ რუსეთი თავის მხრივ ჰააგის პროკურორს აწვდის მასალებს და ცდილობს ჰააგის პროკურორი დააჯეროს, რომ ჩვენ, ქართველები ვართ მტყუანები, მაგრამ ჩვენი მხრიდან ყველაფერი კეთდება…

ნიკა ლალიაშვილი: მტყუანები რაში, ეთნოწმენდას ხომ ვერ დაგვაბრალებენ და ვერც რუსი ჯარისკაცების წამებას?

თეა წულუკიანი: ამას ვერ დაგვაბრალებენ, თუმცა რუსეთს აქვს თავისი სიმართლეები, რომელსაც ცდილობს ხოლმე, რომ საერთაშორისო საზოგადოებას მიჰყიდოს. თქვას, რომ ვთქვათ, ეს ორი „დამოუკიდებელი სახელმწიფოა“, რომ საქართველოს საერთოდ რა ესაქმება ამათთან. რუსეთმა ის იკადრა და თქვა სტრასბურგში, რომ ისკანდერი გორში არ ჩამოვარდნილა, ეს ფოტოშოპიაო და სხვათა შორის, როდესაც მე მივალ პარლამენტში, კითხვა მექნება „ნაციონალურ მოძრაობასთან“. როდესაც გორში ისკანდერი ჩამოვარდა და „ნაციონალური“ მთავრობის ძალოვნებმა ამერიკელებს გაატანეს ეს მტკიცებულება და ჩვენ სანთლით ვეძებდით ამ ისკანდერს, მხოლოდ წელს დავაბრუნეთ ამერიკიდან 800 კილო ნივთმტკიცება, გაგვიმართლა, იმიტომ რომ, ამერიკა ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორია. როგორ მოხდა, რომ მტკიცებულება, რომელიც არის საქართველოს ინტერესებში, გაატანეს სხვა ქვეყანას, თუნდაც მეგობარ ქვეყანას ისე, რომ ეს მტკიცებულება არ დამაგრდა გამოძიების მიზნებისთვის, არ იქნა მტკიცებულებად ცნობილი. მერე შეიძლება ორ სახელმწიფოს შორის შეთანხმების საფუძველზე დროებით გადასცე, მაგრამ ჯერ ხომ უნდა გაფორმებულიყო მტკიცებულებად? აი ეს კითხვები არსებობს, თუმცა სახელმწიფოს ინტერესში ყველაფერია გაკეთებული იმისთვის, რომ ჭეშმარიტება ითქვას.  

დღეს ხშირად ისმის, რომ არ ავირჩევთ ჩვენ მოღალატე პრეზიდენტს.  მე ვეთანხმები ,,ნაციონალურ მოძრაობას“, რომ ჩვენ არ ავირჩევთ მოღალატე პრეზიდენტს, ოღონდ ეს მოღალატე პრეზიდენტი და ძალა ჩვენთვის არის საბჭოთა დიპლომატი ბატონი ვაშაძე და ეს 2011 წლის ჰააგის გადაწყვეტილება, რომლითაც მათ წააგეს დავა, ეს უფრო არის მოღალატეობრივი და კითხვები არის პასუხგასაცემი. მილიონობით დოლარი რომ დაიხარჯა ამის ადვოკატირებაში, რატომ დადგა ეს მარცხი. კი ბატონო, დღეს ჩემი ტვირთია, რომ საქმე შევაბრუნო, მაგრამ ამას სჭირდება ძალიან დიდი მუშაობა და ამისთვის ველოდებით სტრასბურგის გადაწყვეტილებას.

თეონა გეგელია: ჩემთვის ერთი რამ არის ნიშნეული. სააკაშვილის ლოგიკით, ნებისმიერ ხელისუფლებას შეუძლია ისეთი ტიპის შეცდომა დაუშვას, რომ თავის ქვეყანას ვერ აარიდოს ასეთი შეიარაღებული კონფლიქტი და შემდეგ თავის მოქალაქეებს აუკრძალოს ამ ტიპის შეცდომებზე ლაპარაკი. ეს რომ იყოს ძალა, რომელსაც ხელისუფლებაში მოსვლაზე პრეტენზია არ აქვს, შეიძლება საზოგადოებაში დუმილთან დაკავშირებით რაღაც არაფორმალური შეთანხმება შედეგს ვიდრე პროცესები არ დასრულდება, მაგრამ ეს არის ძალა, რომელიც ძალიან აქტიურად ცდილობს ხელისუფლებაში დაბრუნებას და არ გამოვრიცხავ, რომ ამ ტიპის თუ სხვა ტიპის შეცდომებს ისევ დაუშვებს. ჩემი აზრით, ამიტომ არის მნიშვნელოვანი გადავწყვიტოთ, შეგვიძლია თუ არა ამაზე ლაპარაკი, ან რატომ არ შეგვიძლია ეს ნორმალურ, ცივილიზებულ გარემოში? ძალიან ბევრი დრო არ გვაქვს, ამიტომ ორ კითხვას გავაერთიანებ: ერთი მხრივ, როგორ აღმოჩნდა ეს პოლიტიკური ძალა ასე ახლოს ერთ-ერთ სახელისუფლებო შტოსთან და მეორე მხრივ, კამპანიაში, რომელიც მათ სალომე ზურაბიშვილის წინააღმდეგ აწარმოეს, რომელიც ცალსახად ძალიან აგრესიული იყო და არანაირ ცივილიზებულ ჩარჩოებში არ ჯდებოდა, იყო თუ არა ზურაბიშვილის, როგორც ქალის დისკრიმინაციის მცდელობა, თქვენი აზრით?

თეა წულუკიანი: საერთოდ, საქართველოში ქალი პოლიტიკაში, ვინც არ უნდა იყოს ის, არის ძალიან მძიმე ტვირთი, მე ეს შემიძლია ჩემი გამოცდილებითაც ვთქვა, რომ უფრო მეტი თავდასხმა მოდის, უფრო მეტი კრიტიკა, უფრო მეტი დაცინვა მოდის. რეალურად, თუ ხარ საქართველოში პოლიტიკაში ქალი, სალაპარაკო ენაზე რომ ვთქვა, ყველაფერი მოსულა. შესაბამისად, სალომე ზურაბიშვილი რა ტიპის თავდასხმების მსხვერპლიც გახდა, მე ვერ ვიტყვი, რომ ეს იყო უპრეცედენტო, მაგრამ უპრეცედენტო ხარისხის აგრესიულობის, ღვარძლის ნიმუში ნამდვილად იყო ჩემთვის. მას საჯაროდ მინდა შევუქო გამძლეობა, ატანის უნარი და ასე შემდეგ. უბრალოდ ამ ყველაფერს რომ უსმინო, ამასაც ძალიან დიდი ადამიანური რესურსი და ძალისხმევა უნდა. დარწმუნებული ვარ რომ ამომრჩეველი მის სასარგებლოდ გააკეთებს ქართველი ამომრჩეველი არჩევანს და  მას შეეძლება იმავე ტიპის გამბედაობით იყოს ოკუპირებული ქვეყნის პრეზიდენტი. თუმცა მის შემთხვევაში მოხდა კიდევ უარესი, რაც მაგალითად ჩემ შემთხვევაში მომხდარა, მაგრამ ნაკლებად აშკარად. ეს არის მუქარა სიცოცხლის განადგურებაზე. ასეთი მუქარა მეც მიმიღია, სხვა ქალებსაც მიუღიათ და ამაზე სხვებმაც ისაუბრეს რამდენიმე დღის წინ, მაგრამ ზურაბიშვილის შემთხვევაში, ამაზე ღია მუქარა უკვე აღარ არსებობს. 

თეონა გეგელია: „ნაციონალური მოძრაობა“ როგორ აღმოჩნდა ასე ახლოს?..  

თეა წულუკიანი: „ნაციონალური მოძრაობა“ როგორ აღმოჩნდა ხელისუფლებასთან ასე ახლოს, ეს კითხვა იმ ფორმითაც ისმის, რა ფორმითაც თქვენ დასვით, უფრო შეშფოთებული ტონითაც ისმის, მათ შორის ჩვენი მხარდამჭერები ხშირად მეკითხებიან, მაგრამ მე შეშფოთების საფუძველს მაინცდამაინც ვერ ვხედავ. იმიტომ რომ, ამ ხალხს რომ ჰყავდა იმ ოდენობის მხარდამჭერი, რაც არის დაახლოებით 600 000-800 000 ამომრჩეველი, მე მგონი, ეს ჩვენ პირველი ტურის შედეგად არ გაგვიგია.

თეონა გეგელია: მაგრამ „ოცნებას“ ხომ უფრო მეტი ამომრჩეველი ჰყავდა?

თეა წულუკიანი: აი ეს არის კითხვა და არა ის, თუ „ნაციონალებმა“ როგორ მოაგროვეს ეს ხმა. მე ვფიქრობ, რომ ჩვენთვის „ქართული ოცნებისთვის“ ძალიან მნიშვნელოვანია, პირველი, გავიაზროთ, რომ „ნაციონალურ მოძრაობას“, ვგულისხმობ „ევროპულ საქართველოს“, „ნაციონალურ მოძრაობას“, ბატონ ვაშაძეს  და მათ ყველას ერთად, იმიტომ, რომ ეს ერთი ძალაა, ამ ქვეყანაში ჰყავს სტაბილური ამომრჩეველი, რომელიც არიან ჩვენი ქვეყნის  მოქალაქეები. ჩვენ თუ ამას არ გავიაზრებთ, ძალიან ძნელი იქნება პოლიტიკური ბრძოლა. ჩვენ რომ ეს არ გავიაზრეთ, როგორც ჩანს საკმარისად, იმიტომ დადგა პირველ ტურში ეს შედეგი. ეს ჩვენ უნდა გვახსოვდეს, უნდა გვახსოვდეს, რომ უნდა ვიყოთ კიდევ უფრო წარმატებულები, კიდევ უფრო ორიენტირებულები იმაზე, თუ რა უჭირს ხალხს. ხალხს უჭირს ძალიან ბევრი და უნდა ვიმუშაოთ პრობლემების გამოსწორებაზე. არ ვიცი რამდენად მაქვს ამის უფლება, მაგრამ პერსონალურ ნოტაზეც მინდა გითხრათ ის, თუ რა მაღიზიანებს.

თეონა გეგელია: „ოცნების“?

თეა წულუკიანი: მაგალითად, ძალიან მაღიზიანებს ზოგადად ქვეყანაში, საზოგადოებაში და პირველ რიგში პოლიტიკურ ჭიდილში ის, რომ მუდმივად ვართ იმით დაკავებულები, რა ვუპასუხოთ „ნაციონალურ მოძრაობას“.

თეონა გეგელია: გეთანხმებით, ეს თქვენი მთავრობის სერიოზული სისუსტეა.

თეა წულუკიანი: ვფიქრობ, ეს არის ის, რაც უნდა გავაანალიზოთ. მე ამას ღიად ვამბობ, იმიტომ რომ, არ ღირს ამ ადამიანების ყველა არგუმენტზე პასუხი. განა შეიძლება, რომ სერიოზულად ვიდგეთ და დღეს ჩვენ ვპასუხობდეთ იმას, რომ თურმე რუმინელი ევროპარლამენტარი არის ჩაუშესკუს მომხრე და მარტო იმიტომ გახადეს ეს ადამიანი ჩაუშესკუს მომხრე, რომ მან თქვა თავისი აზრი.

თეონა გეგელია: სხვათა შორის, მან თქვა, რომ არც ერთ კანდიდატს არ იცნობს…

თეა წულუკიანი: მან თქვა ის, რაც თქვა. მას აქვს გამოხატვის თავისუფლება, მაგრამ თუ ეს გამოხატვის თავისუფლების პროდუქტი არ მოსწონს „ნაციონალურ მოძრაობას“, მაშინ ის არის ჩაუშესკუ.  მე მახსოვს თომას ჰამერბერგს რა აკადრეს. ადამიანის უფლებების დაცვის სფეროში, საერთაშორისო ასპარეზზე ვინ შეიძლება იყოს ადამიანი, ვისზეც ნატრობდე, რომ ხელი გქონდეს ჩამორთმეული და გახსოვთ, იმიტომ რომ არ მოეწონათ მისი შეფასებები, როცა მთავრობაში იყო, ადამიანს რუსეთის აგენტი ეძახეს. შესაბამისად, დავჯდეთ და ყოველდღიურ რეჟიმში ამას ვუპასუხოთ თუ ვიფიქროთ იმაზე, როგორ წავიყვანოთ ქვეყანა კიდევ უფრო წინ, რადგან ბევრი საქმე არის ნამდვილად საკეთებელი.
imedinevs.ge